اشعار ولادت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

      فرشته سوی زمین با شتاب آمده است
      که باز هم قلمم را خطاب آمده است

      خطاب آمده در چشم چشمه ی شعبان
      دوباره ماهی مضمون ناب آمده است

      خطاب آمده وقت گدایی دل هاست
      چرا که حضرت عالیجناب آمده است

      اگر قیامتِ امشب نبود بی لبخند
      یقین می آمد، یوم الحساب آمده است

      از این خبر شده شیرین دهان قند امشب
      که آخرین نمک بوتراب آمده است

      اگر غلط نکنم جمع سیزده گل سرخ
      اگر درست بگویم گلاب آمده است

      از آخرین خُم خود سر گشوده خدا
      بیاورید پیاله شراب آمده است

      برای اهل خدا رحمت خداوندی
      و بر اهالی شیطان عذاب آمده است

      کسی که مقصد یا من مجیبُ مضطر ماست
      به یاری دل پر اضطراب آمده است

      من از فراز «و خُزّانُ العلم» فهمیدم
      سؤال های جهان را جواب آمده است

      چنین که چشم زمین روشن است معلوم است
      از آسمان پسر آفتاب آمده است

      میان کوچه مان بوی یار می آید
      گلی رسیده که با او بهار می آید

      خبر رسیده کسی از تبار باران ها
      رسد به داد دل خشکسالی جان ها

      خبر رسیده که طوفان به پا شود وقتی
      نسیم آمدنش می رسد به ایوان ها

      خبر رسیده که وقتی رسید می شِکُفد
      گل از گل همه ی خارهای گلدان ها

      خبر رسیده که روزی ز مشرق کعبه
      دوباره سر بزند آفتاب ایمان ها

      خبر رسیده که با آیه های چشمانش
      پس از ظهور کنند استخاره قرآن ها

      خبر رسیده ولی ما هنوز هم خوابیم
      شبیه مرده ای افتاده در خیابان ها

      عوض شده است زمانه چنان که مجنون هم
      به خانه خفته و لیلاست در بیابان ها

      اگر نیاز ببیند بدون ناز آید
      چنان که آب گوارا به کام عطشان ها

      به جای خوردن نامش به کوچه ی دلمان
      فقط شده است «ولی عصر» نام میدان ها

      دعای عهد نرفته ز یادمان اما
      نمانده است کسی روی عهد و پیمان ها

      اگر چه با دل شیعه کنار می آید
      نکردم آن چه ز ما انتظار می آید

      دعا برای ظهورش دعایمان شده است
      تمام آرزوی ربّنایمان شده است

      قسم به «یابن الانوار ظاهره» نورش
      میان ظلمت شب روشنایمان شده است

      برای آشتی با خدا و توبه ی مان
      چقدر واسطه و آشنایمان شده است

      بیا به سمت ظهورش کمی قدم بزنیم
      که انتظار فقط ادعایمان شده است

      همیشه در وسط جنگِ کشتی و طوفان
      به سمت ساحل حق ناخدایمان شده است

      همیشه آخر خط با نگاه رحمت خود
      عوض کننده ی حال و هوایمان شده است

      همان که باعث خون گریه های او هستیم
      همیشه باعث لبخندهایمان شده است

      دوباره نیمه ی شعبان و افضل الاعمال
      زیارت حرم کربلایمان شده است

      بیا دوباره برای حسین گریه کنیم
      بیا که ناله ی او همنوایمان شده است

      چقدر با من و تو گریه کرده بر جدّش
      چقدر هم نفس های هایمان شده است

      محسن عرب خالقی

*********************

      دمی که سیر وجودم الی السما می شد
      تمام صفحه ی شعرم پر از خدا می شد

      گمان کنم خبر از یار می رسد امشب
      که باب فیض الهی به سینه وا می شد

      به زخم کهنه ی چشم انتظارها دیگر
      نگاه مرحمت دلبری دوا می شد

      چه جلوه ای شده بر ظرف کوچک قلبم
      که بند بند وجودم زهم جدا می شد

      کنار سفره ی زیباترین مسافر عرش
      دلم ز پنجه ی تنگ قفس رها می شد

      به هر نسیم که در زلف یار می پیچد
      به هر کرشمه گره ها زکار وا می شد

      در این زمانه که مردم همه غریبه شدند
      در این سکوت کسی با من آشنا می شد

      چه بیقرار دلم میل سامرا کرده
      خدا به حضرت نرگس پسر عطا کرده

      حریم کوچک سرداب ، عرش اعلا شد
      نگار آمد و لبخندها شکوفا شد

      سلام من به کسی که ز کاخ رم آمد
      به ریسمان محبت اسیر آقا شد

      خدا چه بخت بلندی به او عطا فرمود
      ز راه دور رسید و عروس زهرا شد

      عروس خانه غریب و امام خانه غریب
      چقدر شادی این خانواده زیبا شد

      نشسته یک پدری در کنار گهواره
      ترنم لب او نغمه های لالا شد

      شهادتین به لبهای او چه دیدن داشت
      در ابتدا جلواتش شبیه عیسی شد

      همه ذخیره ی حق در میان گهواره است
      عصا بدست نگهبان خانه موسی شد

       صدا صدای رسول خداست می آید
      طنین یارب او مثل پور لیلا شد

      ستاره ی سحر خانواده سر زده است
      خلاصه ی همه ی اهل بیت آمده است

      دل شکسته بداند قرار یعنی چه ؟
      خبر نیامدن از تکسوار یعنی چه ؟

      نگاه حضرت یعقوب می کند تفسیر
      تمام عمر غم انتظار یعنی چه ؟

      بدست باد سحر بوی پیرهن آید
      نسیم صبح بداند بهار یعنی چه ؟

      فقط ز خون شهیدان به جلوه می آید
      به تیری از مژه طعم شکار یعنی چه ؟

      ندیده عاشق رویت شدم که فاش کنم
      اسیری دل و گیسوی یار یعنی چه ؟

      کسی که طعم وصالت چشیده می داند
      نگاه مرحمت سفره دار یعنی چه ؟

      بگفت سید بحرالعلوم کی دانید
      بغل گرفتن قد نگار یعنی چه

      دگر برای وصالت بهانه میگیرم
      اگر که دیر بیایی زغصه میمیرم

      ز درد دوریت ای دوست شکوه ها دارم
      خوشم اگرچه غریبم ولی تو را دارم

      تمام سوز دل من زناله های شماست
      ز درد هجر تو سوزی در این صدا دارم

      گدایی در این خانه آرزوی من است
      زنام توست اگر زره ای بها دارم

      الا امیر سحر ای مسافر زهرا
      امید وصل ترا بین هر دعا دارم

      بیا و نامه ی اعمال من مرور نکن
      که بر جبین عرق شرم از شما دارم

      به کام خویش چشیدم غم جدایی را
      امید رحمتی از یار آشنا دارم

      بیا میان قنوتت مرا ز یاد مبر
      که احتیاج شدیدی بر این دعا دارم

      به آه نیمه شب تو قسم عنایت توست
      اگر زبان مناجات با خدا دارم

      قرار ما همه تنگ غروب صحن حسین
      هوای بوسه ای از خاک کربلا دارم

      چه می شود به نگاهی دلم تکان بدهی
      چه می شود شب نیمه رخی نشان بدهی

      رسیدی و دل ما غرق نور کردی تو
      کلیم گشتی و جلوه به طور کردی تو

      قسم به خون روی دستمال اشک تو
      برای روضه دلم را جسور کردی تو

      شبانه روز شده اشک تو شبیه به خون
      ز بس مصیبت کوچه مرور کردی تو

      همان زمان که لگد خورد مادرت زهرا
      ز کو چه های مدینه عبور کردی تو

      در آن دمی که به هم خورد گیسوان حسین
      دل شکسته مادر صبور کردی تو

      لبان تشنه ی زینب به خون حنجر خورد
      زمان بوسه کنارش ظهور کردی تو

      پی سری که بهم ریخته است ترکیب اش
      لسان عمه ی خود را شکور کردی تو

      میان کوفه شبی کنج خانه ی خولی
      چه گریه ها که کنار تنور کردی تو

      تمام حاجتم این است با دلی پر درد
      ترا به حق اسیری عمه ات برگرد

      قاسم نعمتی