اربعین حسینی
واحد
آه و واویلا ، غریب مادر
یک اربعین گذشته و داغ توروی دلمه
هر روز سال برای من روز دهه محرمه
این چل روزه برام گذشت مثل چهل سال آزگار
بلند شو از جا و روی زخم دلم مرهم بذار
سکینه باچشای خیس خیلی سوال شده براش
قبر عمو عباس چرا انقدرکوچیک شده داداش؟
پاشو ببین کبودیا مونده هنوز روی تنم
هرجاکه بردم اسمتو با تازیونه زدنم
ببین که زینب اومده با یه دلی زغصه چاک
باور نداشتم که باشی توزیرخاک ومن روخاک
این مردم خدا نترس به والله که خیلی بدن
وقتی منو بی تو دیدن را به را هی سیلی زدن
تافهمیدن مرد نداریم جسور شدن حرامیا
رفتن باسوت و هلهله به سمت خیمه ی زنا
هول وولا افتاده بود توی دلای بچه هات
وقتی که برگشت دشمنت بادست پر از خیمه هات
اومدم اینجا که بگم چه خبر از روی سنان؟
قربون زخمای لبت خوب شده جای خیزران؟
حالا که اومده داداش زینب به بالای سرت
فقط یه خواهشی دارم چیزی نپرس از دخترت
زخم زبون وکینه ها میزد به زخمامون نمک
جلوی چشم خواهرت رقیه تو زدن کتک
وقتی که می گرفت برا ی دیدن تو بهوونه
هر دفعه که می گفت بابا می زدنش تازیونه
موقع غسل دادن دیدم کبودیا رو روتنش
بدی نکرده بودولی نانجیبا بد زدنش
اگرچه رفتی ندیدی که چی گذشت به خواهرت
پاشو زخواهرت بپرس راستی چی شد با معجرت؟
پشت وپناه خیمه ها تاکه تو رفتی زبرم
دست یه بی حیا داداش اومد به سمت معجرم
تو میدونی که خواهرت بعد تو محرم نداره
من موندم و یه لشگر و یه معجر پاره پاره
ببین داداش بعد تو چه بلایی اومد به سرم
بلند شو از جا و ببین چقدر شبیه مادرم
وقتی به پای تو شدم کبود و قامت خمیده
تازه دونستم مادرم تو مدینه چی کشیده
داداش حسن می گفت یه روز دور از چشای پدرم
یه نانجیب تو کوچه ها شد سد راه مادرم
اون بی حیا اومد با یه قلبی پر از نفرت و کین
یه جوری زد که مادرم با صورت افتاد رو زمین
تا روی نیلی شو دیدم دنیا خراب شد رو سرم
می گفت پیش بابات علی نگو چی دیدی پسرم
آه و واویلا ، غریب مادر
دریافت سبک
