آموزش مداحی و اشعار مذهبی

 
در غدیر خم گل بنشانید، مدح مولا را با هم بخوانید
 از رسول‌الله عیـدی بگیرید، از همه عالم دل بستانید
 سوره مائـده، ذکر جانم شده
 یا علی یا علی، عیدیم را بده
علی مولا علی
 ****
 یا رسول‌الله گلشنت آباد، جبرییل امروز بشارتت داد
 بر روی حیدر چشم تو روشن، آیۀ «بلِّغ» مبارک باد
 سینه‌ات منجلی است، ابن عمّت ولی است
 این پیـام خـداست، جـانشینت علـی است
 علی مولا علی
 ****
 از غدیـر آید ندای احمـد، تحت فرمـان خالـق سرمد
 همگان گوش ای مردم عالم، خطبه می‌خواند شخص محمّد
 این علی رهبر است، نفس پیغمبر است
 شیـر بـدر و احـد، فاتـح خیبــر است
 علی مولا علی
 ****
 این علی باشد وصیِّ احمد، این علی باشد جان محمّد
 مـردم عالم یـا ایهـا النـاس از خدا امروز بشارت آمد
 این ولی خـداست، بـر شمـا مقتداست
 هم وصی من است، هم امام شماست
 علی مولا علی
 ****
 یا علـی مـا و عنـایت تو، همـه در نـور هدایت تو
 ثروت عالم در دامن ماست، باشد این ثروتِ ولایت تو
 تو بـه مـا رهبـری، تـو بـه مـا یاوری
 تو به هر صبح و شام، دل ز ما می‌بری
 علی مولا علی

دانلود سبک

***********************

پیک خدا شد هم سخن با رسول الله
بلغ ما انزل الیک یا رسول الله
عید غدیر است امر خطیر است
احمد بشیر است حیدر امیر است

ای جان ختم المرسلین عیدت مبارک
مولا امیرالمؤمنین عیدت مبارک
عید تمام نعمت و اکمال دین است
عید رضایت خدا از مؤمنین است
کوثر به جام است عید قیام است
حق را پیام است حیدر امام است
ای جان ختم المرسلین عیدت مبارک
مولا امیرالمؤمنین عیدت مبارک
ای اهل عالم بشنوید از رسول الله
ذکر خوش اللهم والِ من والاه
دل غرق نور است شادی و شور است
شعر و شعور است روز سرور است
ای جان ختم المرسلین عیدت مبارک
مولا امیرالمؤمنین عیدت مبارک
ما جز امیرالمؤمنین رهبر نداریم
یک لحظه دست از دامن او بر نداریم
یار الستیم عهدی که بستیم
تا زنده هستیم در راه هستیم
ای جان ختم المرسلین عیدت مبارک
مولا امیرالمؤمنین عیدت مبارک
تو کبریا را مظهری مولا علی جان
سر تا قدم پیغمبری مولا علی جان
شاه ولایت شمس هدایت
بحر عنایت جانم فدایت
ای جان ختم المرسلین عیدت مبارک
مولا امیرالمؤمنین عیدت مبارک
یار و هم آغوش نبی یا علی مولا
بت شکن دوش نبی یا علی مولا
یار پیمبر فاتح خیبر
ساقی کوثر شافع محشر
ای جان ختم المرسلین عیدت مبارک
مولا امیرالمؤمنین عیدت مبارک
تو مصطفی را تا ابد قائم مقامی
ختم رسل را جانشین ما را امامی
شمس الضحایی نور الهدایی
سرّ خدایی سعی و صفایی
ای جان ختم المرسلین عیدت مبارک
مولا امیرالمؤمنین عیدت مبارک

دانلود سبک

***********************

فیض جبرییل دم به دم می دهد به دل صفا
در غدیر خم بشنوید از زبان مصطفی
نغمة محمدی رسد به گوش ما
مدح مرتضی علی بود سروش ما

مولا علی علی علی مولا علی
شیر حق علی شد امیر ما
روی او سراج منیر ما
به عشق او منجلی قلب ماست
علی به ما تا ابد رهنماست
یا علی عیدت مبارک باد
یا علی عیدت مبارک باد
نغمة خدا آید از قلب پاک احمدی
مدح شیر حق بشنوید از دم محمدی
آیة کمال دین شده شعار ما
پر ز عطر مرتضی شده دیار ما
مولا علی علی علی مولا علی
عید داور و عید احمد است
خنده بر لبان محمد است
ز آسمان آید این زمزمه
امام ماست همسر فاطمه
یا علی عیدت مبارک باد
یا علی عیدت مبارک باد
شیر حق بود تا ابد رهبر و امام من
تا نفس بود بر لبم یا علی است کلام من
عشق مرتضی بود تمام دین من
در کف علی بود زمام دین من
مولا علی علی علی مولا علی
دین من ولای تو یا علی
جان من فدای تو یا علی
من از ازل بوده ام با علی
ز کودکی گفته ام یا علی
یا علی عیدت مبارک باد
یا علی عیدت مبارک باد
من غدیریم پیرو حیدرم علی علی
 خاک مقدم قنبرش بر سرم علی علی
بوده در دل غدیر خم ولادتم
کم نمی شود ز شیر حق ارادتم
مولا علی علی علی مولا علی
مکتبم علی مذهبم علی است
جان دهم اگر بر لبم علی است
محبتش بوده در شیر من
خوشا به این حسن تقدیر من
یا علی عیدت مبارک باد
یا علی عیدت مبارک باد

دانلود سبک

***********************

خلق عالم را ندای یا امیرالمؤمنین است
ایـن صدای دلربای رحمۀ للعالمین است
شده مولا علی امیرالمؤمنین      مبارک مسلمین مبارک مسلمین

 علی مولا مدد
علی مولا مدد

اهل عالم اهل عالم عید ما عید غدیر است
هر کسی دارد امیری بهر ما حیدر امیر است
تولای علی کمال دین ماست      اطاعت از علی همه آیین ماست
علی مولا مدد
علی مولا مدد

مـا طرفـدار ولایت حـامی قـرآن و دینیـم
هر چه پیش آید خوش آید با امیرالمؤمنینیم
علی‌عقبای ماست علی دنیای ماست      علی‌مولای ماست علی‌آقای ماست
علی مولا مدد
علی مولا مدد
اهل عالم اهل عالم در غدیر خم بیایید
تـا بـه فرمان محمّد با علی بیعت نمایید
امیرالمؤمنین کتاب محکم است      امیرالمؤمنین امام عالم است
علی مولا مدد
علی مولا مدد

این علی حبل المتین است این علی حق الیقین است
این علی هم جان قرآن این علی هم روح دین است
هم از قول خدا هم از قول رسول      عبادت بی علی نمی‌گردد قبول
علی مولا مدد
علی مولا مدد

ذکر و تسبیح و عبادت بی علی معنا ندارد
عشق و ایثار و شهادت بی علی معنا ندارد
تمام انبیا دعاشان یا علی است      علی با احمدومحمّد با علی است
علی مولا مدد
علی مولا مدد

یـا علی مولا علی جان ای تمام بـود و هستم
هر که بودم هر که هستم من فقط دل بر تو بستم
تو توحید منی تو ایمان منی      تو اسلام منی تو قرآن منی
علی مولا مدد
علی مولا مدد

دانلود سبک

***********************

امروز آوای جبرئیل پیچد در ارض و سما
«بـلغ مــا انـزل الیک» فـرمـان فرمان خدا
روز عید ولایت است      این آغاز هدایت است
عید غدیر است علی مولا      نبی بشیر است علی مولا
 

علی امیر است علی مولا    به حق بشیر است علی مولا
مولا مولا علی جانم
****
جبرئیل از بال و از پرش می‌ریزد شاخۀ گل
«الیـوم اکملتُ دینکم» بشنـو از ختـم رسـل
حیدر حیدر امام ماست      راهش مشی و مرام ماست
شمس ضحایی علی مولا     حسن خدایی علی مولا
کعبۀ مایی علی مولا      سعی و صفایی علی مولا
مولا مولا علی جانم
****
امشب ذکـر علـی علـی آیـد از خیـل ملک
بانگ تبریک انس و جان سر زد بر اوج فلک
امشب با اهل آسمان      «اتممت نعمتی» بخوان
فصل سرور است علی مولا   مولا بهار نور است علی مولا
فیض حضور است علی مولا  نغمه و شور است علی مولا
مولا مولا علی جانم
****
هر کس مولای او منم حیدر مولای وی است
هر کس از او جدا شود دوزخ ماوای وی است
این حکم حی داور      است ایمان آیین حیدر است
تمام دین است علی مولا     نور یقین است علی مولا
فتح مبین است علی مولا     حبل متین است علی مولا
مولا مولا علی جانم
****
شیعه پیوسته بـا علی است ایـن دین و مذهب ماست
ذکرش هر لحظه یا علی است فرمانش مکتب ما است
حیدر یار و امیر ماست      از بعثت تا غدیر ما است
حجت سرمد علی مولا     تمام احمد علی مولا
عبد مؤید علی مولا     جان محمّد علی مولا
مولا مولا علی جانم

دانلود سبک

***********************

جشن ولایت چـه دلپذیـر است
صاحب این عید حیّ قدیر است
بـه خلـق عالم علی امیـر است
افضل اعیاد خدا عید غدیر است

بـر همگـان ایـن نـدا مبارک
کمـال دیــن خــدا مبـارک
خطبۀ احمد امر خطیر است

افضل اعیاد خدا عید غدیر است

رسـد نـدای رسـول اکرم
کـه ای تمــام مــردم عــالم
علی پس از این مرا وزیر است

افضل اعیاد خدا عید غدیر است

علـی است مولا علی است سرور
علی است هادی علی است رهبر
علی مـدار است علی مدیر است

افضل اعیاد خدا عید غدیر است

علی است والـی علـی است والا
علی اسـت عالـی علی است اعلا
علی خبیر است علی بصیر است

افضل اعیاد خدا عید غدیر است

فاتــح بــدر و خندق و خیبر
ختـم رسـل را یــار و بــرادر
از طرف حق علی سفیر است

افضل اعیاد خدا عید غدیر است

علی ستـاده کنـار احمـد
جلوه بگیرید از دو محمّد
مـاه کنـار مهــر منیـر است

افضل اعیاد خدا عید غدیر است

دانلود سبک

موضوعات مرتبط: عید سعید غدیر خم

برچسب‌ها: سرودهای عید غدیر خم همراه با دانلود سبک مهدی وحیدی

ز مصر نور به کنعان دل بشیر آمد
هلا تمامی پیغمبران! غدیر آمد
به گوش جان علی‌دوستان چو آیۀ وحی
بشارت از طرف داورِ قدیر آمد

علی که نفْس رسول است بر رسول خدا
وزیر بود که بار دگر وزیر آمد
امام عالم خلقت دوباره گشت امام
امیرِ پیشتر از انبیا، امیر آمد

سرود تازۀ روح الامین مبارک باد
نزول آیـۀ اکمـال دین مبارک باد

تبارک الله از این عید، عید خلق و خدا
که حق و باطل از یکدگر شدند جدا
ولادت دگرِ انبیا بوَد این عید
ولادت علی است و ائمه و شهدا
فرشتگان به علی دست می‌دهند که تو
امام و رهبر مایی به غیر تو ابدا!
تمام خلق جهان جن و انس و حور و ملک
نمی‌زنند علی را دگر به نام صدا

تمام خطبه به نام غدیر می‌خوانند
به اتفـاق علـی را امیر می‌خوانند

****

غدیر گوشه‌ای از حوزۀ نظام علی است
غدیر سکۀ سرخ خدا به نام علی است
غدیر بال و پر شیعه در عروج به حق
غدیر جلوه‌ای از نور مستدام علی است
غدیر حج علی‌دوستان به دور علی
غدیر قبلۀ دل، مسجدالحرام علی است
غدیر مهر قبولی به نامۀ اعمال
غدیر کوثر فیضِ خدا به جام علی است

غدیـر آرزوی انبیاست از آدم
غدیر عید کمالِ پیمبر خاتم

الا تمام علی‌دوستان شتاب کنید
غدیر آمده راه خود انتخاب کنید
سقیفه بعد غدیر است پیش روی شما
فرشته‌اید و از این دیو اجتناب کنید
سران فتنه مبادا که فتنه انگیزند
سقیفه را به سرِ جملگی خراب کنید
به هوش، بعد پیمبر علی امام شماست
سراب را بگذارید، رو به آب کنید

به ریسمان خداونـد جمله چنگ زنید
خلیل‌وار به شیطان دوباره سنگ زنید
****

ستودۀ سخنِ «انّما» علی است علی
فشردۀ همه انبیا علی است علی
برادر و وصی و لحم و نفْس پیغمبر
قسم به جانِ رسول خدا علی است علی
امیر خیبر و پیروز «بدر» و مرد «احد»
قسم به دین، همۀ دین ما علی است علی
مباد همره فرعونیان هلاک شوید
فقط به سوی خدا رهنما علی است علی

هزار مرتبـه فریـاد زد پیمبـرتان
که ای تمامی عالم علی است رهبرتان
****

علی است نفْس پیمبر،پیمبر است علی
ز روبهان چه زیان؟ شیرِ داور است علی
فراریان احد پشت سر نگاه کنید
چگونه حافظ جان پیمبر است علی
به آن دو تن که ز خیبر گریختند بگو
فرار از آنِ شما، مرد خیبر است علی
نه آن سه تن، که اگر صد خلیفه بازآیند
پس از رسول همانا که رهبر است علی

پس از غدیر کند بر خلافتش اقرار
حدیث منـزلة و داستانِ یوم‌الدار
****

علی است بت‌شکن دوشِ خواجۀ دوسرا
علی است یار نبی در کنار غار حرا
علی است شیرِ خروشان روز و عابد شب
علی است همسخن حق و همدمِ فقرا
علی برادر پیغمبر و ابوالحسنین
علی است مظهر دادار و همسرِ زهرا
علی است تیر خدا از کمان به سینۀ کفر
علی است میر و علمدار محشر کبرا

علی است روز قیـامت قسیـم جنّـت و نـار
علی است حق؟ نه، که حق را علی بوَد معیار
****

اذان علی است، اقامه علی، قیام، علی است
رکوع، سجده، تشهّد، دعا، سلام، علی است
اگر امام شناسید فاش می‌گویم
قسم به روح همه انبیا، امام علی است
کسی‌که گوش و زبان است وچشم و دست خدا
کسی که کار خدایی کند مدام، علی است
خداست ذکر علی و، علی است ذکر خدا
تمام دین خداوند یک کلام علی است

علی نظام و قوام و امام اسلام است
علی به قول پیمبر تمام اسلام است
****

علی است جان نبی و نبی بوَد جانش
فزون‌تر از ملک و جن و انس، ایمانش
پیمبران خدا عاشق ابوذر او
فرشتگان خدا خاک راه سلمانش
ز پاکی پدر و مادرم بوَد در دل
محبّتش، پدر و مادرم به قربانش
ملائکند همه عاجز از شناخت او
اگر چه دیده بشر در لباس انسانش

امامِ در همـه اعصار ناشناس علی است
علی‌شناس خدا و خداشناس علی است
****

وجود را - ابدا- بی‌علی نمی‌خواهم
بهشت را به خدا بی‌علی نمی‌خواهم
اگر تمام شهیدان دهند دسته گلم
به سیدالشهدا بی‌علی نمی‌خواهم
اگر مسیح دوایم دهد به شدّت درد
من از مسیح، دوا بی‌علی نمی‌خواهم
هزار مرتبه گر از عطش فنا گردم
ز خضر آب بقا بی‌علی نمی‌خواهم

خـدا کنـد کف خاکی ز مقدمش باشم
یکی ز حلقه به گوشان «میثمش» باشم

استاد سازگار

*************************

گوش‌هـا بـاز کـه امروز هزاران خبر است
خبری خوب‌‌تر از خوب‌تر از خوب‌تر است
صـف ببندیـد کـه هنگـام نماز روح است
در گشایید که جبریل امین پشت در است

همگـی عیـد بگیریـد کـه عید آمده است
ایـن همـان عیـد خدای احد دادگر است

سـورۀ مائده خوانیـد کـه صـد مائـده نور
از خـدا در دل هــر آیـۀ آن مستتر است
هـر طـرف مـی‌نگرم قافلـه در قافلـه دل
هر دلی بال‌زنـان سوی علـی رهسپر است
این همان عید غدیر است که در خم غدیر
گوش‌هـا یکسـر بـر خطبـۀ پیغامبـر است

خطبۀ ختم رسل حکم خدا مدح علی است
خطبه‌ای که سندش مستند و معتبـر است
ایهـا النـاس هـر آنکـس کـه منـم مولایش
ایــن علـی او را تـا روز جــزا راهبــر است
این علی بعـد نبـی رهبر و مـولای شماست
این علی منجی یک خلق به موج خطر است

این علـی وجـه خـدا چشـم خدا گوش خدا
این علی دست خدا بازوی فتـح و ظفر است
من همـان شهــر علومــم همه باشید گواه
که علـی تـا ابدالدهـر بـر این شهر، در است
این امـام است امـام است امـام اسـت امـام
که امامت به وجودش همه‌جا مفتخر است

چشم، بی‌نور علی تا صف محشر کـور است
دین بی مهر علی پیکر بی‌دست و سر است
شرر نار همان بغض علی بـغض علـی است
مهـر او پیشِ روی آتـش دوزخ سپـر است
بــه تمـام بشـر اعـلام کنــد ختـم رسل
که علــی بـن ابیطالـب خیــرالبشر است

خصـم او را پسـر مـادر خـود باید خواند
غیر از این چاره نداریم که او بی‌پدر است
بی‌نمــازی اسـت اگـر بی‌علی آرید نماز
این نمازی که اجرش همه نار سقر است
مهر پروندۀ اعمـال شما مهـر علـی است
بی‌علی طاعت کونیـن زیان و ضرر است

گر دو صد کـوه طلا در ره معبـود دهید
بی تـولّای علـی جملـه هبا و هدر است
هر که شد خصم علی خصم نبی خصم خداست
در حقیقـت ز زنــازاده زنازاده‌تــر است
دشمن آل محمّـد چـو بــه محشـر آید
آتش خشم خدا از نفسش شعله‌ور است

به سر دوش رسول و به کف پای علی
بنویسیـد علـی بـت شکـن بی‌تبر است
بـی‌ولایش نفسـی گـر بزنــد جبـراییل
کمتر از مرغ زمین خوردۀ بی‌بال و پر است
جنـت از مهـر محبّـان علـی شاخـۀ گـل
دوزخ از بغض غلامان علی یک شـرر است

بــی تولّای علــی نیـست رسـالت کامـل
ثمــر بــاغ نبــوّت همه از این شجر است
نخل‌هــا جملــه گواهـند خــدا مـی‌داند
که علی تشنه، ولی تشنۀ اشک سحر است
سجده بی‌مهر علی سجده به بت باشد و بس
روزه بـا بغـض علـی نیــز گنـاه دگر است

جنّت و کوی علی هست چو یک قطعه زمین
کوثـر و مهر علی قصـۀ شیـر و شکـر است
صورت حق و علی صورت غیب است و شهود
طلعت احمد و او سـورۀ شمس و قمـر است
«میثم»این فخر تو را بس که از این مزرع عمر
نخـل سرسبـز تـو را بـار ولایـت ثمر است

استاد سازگار

*************************

به گوش ای همه عالم! خدا بشیر شماست
محیط ارض و سما صحنۀ غدیر شماست
نگه در آینۀ آفرینش اندازید
تجلی علوی در رخ منیر شماست 
ندای ختم رسل می‌رسد زخم غدیر
که ای تمامی امت علی امیر شماست
کمـال دین خدا بر خدا مبارک باد
تمام نعمت حق بر شما مبارک باد
 
****
 
الا تمام علی دوستان! قیام کنید
فراز دست نبی بر علی سلام کنید
خطابه خوانِ خدا گشته خواجۀ لولاک
کلام او همه وحی است احترام کنید
به نص حکم الهی علی امام شماست
امامت دگران را به خود حرام کنید
بـه شکـر آیـۀ اکمـال دیـن نمـاز کنید
دو دست خویش به سوی علی دراز کنید
 
****
 
خدا به نطق محمد کند ثنای علی
صدا صدای رسول است یا صدای علی
پیمبران همگان ایستاده‌اند به صف
که لب کنند تر از کوثر ولای علی
غدیر آمده ای شاعران آیینی
شما قصیده بگویید از برای علی
قلم به دست بگیرید و صفحه بردارید
کـه خطبۀ نبـوی را همه به نظم آرید
 
****
 
ندا ز خالق عزوجل رسید امروز
که دشمنان همه گشتند ناامید امروز
ندای بلغ ما انزل الیک ز حق
به گوش خویش رسول خدا شنید امروز
به ذات پاک خدا می‌خورم قسم آری!
که در غدیر، خدا هم گرفته عید امروز
به دوستان غدیر این ندا مبارک باد
که روز عید علی بر خدا مبارک باد
 
****
 
الا رسول خدا از علی بگو! تو بگو!
مرا چه زهره که گویم ثنای او تو بگو!
بخوان ثنای علی را بخوان بخوان، تو بخوان!
بگو علی‌ست تجلای ذات هو، تو بگو!
هنوز ما سر مویی نگفته‌ایم از او
بگو فضائل او را تو موبه‌مو، تو بگو!
بگو بگو که فقط قول توست باورمان
 بگو که ما بشناسیم کیست رهبرمان
 
****
 
شمیم باغ بهشت از کویر می‌شنوم
بشارت ابدی از بشیر می‌شنوم
ندای خطبۀ نورانی محمّد را
تمام، گوش شده از غدیر می‌شنوم
من از زبان محمد که خود زبان خداست
به گوش جان، همه مدح امیر می‌شنوم
که ای تمامی امت علی امیر شماست
امام و رهبر و مولا و دستگیر شماست
 
****
 
علی امام مبین است بر تمام امم
علی‌ست محشر و میزان، علی‌ست لوح و قلم
علی صلوة و صیام و علی‌ست حج و زکوة
علی‌ست زمزم و رکن و مقام و حل و حرم
علی‌ست با علم حمد در کنار نبی
علی میان امامان و انبیاست علم
علی به گفتۀ قرآن تمام قرآن است
علی تمـام محمد تمام ایمان است
علی‌ست آیت عظما علی است سورۀ نور
علی‌ست ناظر و منظور و ناصر منصور
علی‌ست حمد و علی حامد و علی محمود
علی‌ست ذکر و علی ذاکر و علی مذکور
علی‌ست روح خدا و علی روان مسیح
علی کلام کلیم و علی تجلی طور
علی‌ست فاتح میدان جنگ بدر و حنین
علـی‌‌ست نـفس رسول خدا ابوالحسنین
 
****
 
علی گرفت ز جبریل در احد شمشیر
علی کمان خدا را به قلب دشمن تیر
علی‌ست قاتل مرحب علی‌ است قاتل عمر
علی به گردن گردن‌کشان کشد زنجیر
هنوز عالم خلقت به پا نبود که بود
علی ولی خدا و علی به خلق، امیر
علی‌ست قاتل گرگ هوی و دیو هوس
علی به حنجرۀ نفـس بسته راه نفس
من از تجلی داور جدا شوم؟ هرگز!
من از مسیر پیمبر جدا شوم؟ هرگز!
من از محبت زهرا تهی کنم دل را؟
من از حقیقت کوثر جدا شوم؟ هرگز!
من از غدیر به سوی سقیفه رو آرم؟
من از ولایت حیدر جدا شوم؟ هرگز!
هـزار پـاره شـود گر ز تیـغ، پیکـر من
به خون خود بنویسم علی‌ست رهبر من
 
****
 
جوازِ جنتِ قربِ خداست نام علی
همای قلۀ قاف قضاست رام علی
سلام خلق چه قابل بود به محضر او؟
خدا رسانده به ختم رسل سلام علی
هزارها یم توحید جوشد از دهنش
به کافر ار برسد قطره‌ای ز جام علی
به روز حشر، قیامت اسیر قامت اوست
بهشت گوشه‌ای از سایۀ امامت اوست
دمی ندارم تا همدم علی باشم
به قطره غبطه خورم تا یم علی باشم
خدا کند که مرا طول عمر نوح دهند
 تمام عمر اسیر غم علی باشم
مرا تخلص «میثم» از این جهت زیباست
که تربت قدم میثم علی باشم
کی‌ام که در صف محشر به محضرش باشم
خـدا کنـد کـه سگ کـوی قنبرش باشم

استاد سازگار

موضوعات مرتبط: عید غدیر

برچسب‌ها: اشعار عید غدیر خم مهدی وحیدی

           
        اجرا شده توسط حاج محمود کریمی:
       
      قطره ای بودم وچکیده شدم
      سمت دریای تو کشیده شدم
      
      بارهاست سنگ عاشقی خوردم
      باز اطراف عشق دیده شدم
      
      اشهدصبح وظهروشام توام
      کز روی ماذنه شنیده شدم
      
      تا که وحی ترا به شانه نهم
      مثل جبیریل آفریده شدم
      
      از درخت ولایت طوبی
      مثل یک سیب سرخ چیده شدم
      
      چارده قرن من نمک زادم
      از اهالی حیدر آبادم
      
      آب پیدا شده نگاه کنید
      چشمه دریا شده نگاه کنید
      
      وقت وقت نزول دادن من ...
      ...کنت مولاه شده نگاه کنید
      
      تا دوباره همه طواف کنند
      کعبه ای پا شده نگاه کنید
      
      پسر حضرت ابی طالب
      شاه دنیا شده نگاه کنید
      
      کوری چشم های آن سه نفر
      علی آقا شده نگاه کنید
      
      یاعلی یاابالحسن ای شاه
      اشهدانک ولی الله
      
      به نگاهت کمی نقاب بده
      فرصتی هم به آفتاب بده
      
      تا رطب های من شود باده
      نخل جان مرا شراب بده
      
      کمی از زیر پای سجاده ات
      تا شود تربتم تراب بده
      
      از خودت از بیان شرح خودت
      دست پیغمبران کتاب بده
      
      تا که امشب جهان فدات شود
      به جهان حق انتخاب بده
      
      ای بزرگ شگفت ناپیدا
      ای امیر شریف بی همتا
      
      آفتاب عشیره ی مجنون
      قبله گاه قبیله ی لیلا
      
      پادشاه حجاز و نان بر دوش
      زخمی بار کیسه ای خرما
      
      ما کجا و زیارتت خورشید
      تو کجا و کوچه های این دنیا
      
      تندتر میزند به نام شما
      تبش قلب حضرت زهرا
      
      نام تو فتح باب پیغمبر
      در حوالی لیله الاسرا
      
      نام تو نیل می شکافد باز
      نام تو زهره میدرد هرجا
      
      نام تو میشود رجز وقتی
      تیغ عباس میکند غوغا
      
      مادرم گفت جای لالائی
      تا که خیزم به نام تو برپا
      
      ذکری از والی الولی گفتم
      راه افتادم وعلی گفتم
      
      خواست حق آنچه میدمد گردد
      چهره ات جلوه ی احد گردد
      
      خواست حق تا که در احد آئی
      که شرف با تو مستند گردد
      
      خواست حق تا که طاق ابرویت
      قبله ی جان الی الابد گردد
      
      یاد تو ذکر موج دریاهاست
      لحظه هائی که جزر ومد گردد
      
      رد پای تو را نمی یابم
      عرش حتی اگر رصد گردد
      
      مرتضی مرتضی ست در همه حال
      گرجهان جمله عبدود گردد
      
      نفسی ده سینجلی گوییم
      صدو ده بار یا علی گوییم
      
      گردوخاکی میان میدان است
      رزم گاهی دوباره حیران است
      
      ابروانی کمی گره خورده
      لحظه ها لحظه های طوفان است
      
      ماندن اینجاچقدر ناممکن
      مردن اینجا چقدر آسان است
      
      لشگری را به خویش پیچانده
      ذوالفقاری که گرم جولان است
      
      حول روز قیامت آمده است
      یا نه شیرخدا رجز خوان است
      
      دستمال نبرد خود را بست
      یعنی این کوه گرم طغیان است
      
      هیبتش کوه را زمین زده ست
      هر سپاهی از آن پریشان است
      
      پهلوان پروری که می بینی
      از نژاد امین رضوان است
      
      این که پیچیده لافتی باشد
      بانک تکبیر از خدا باشد
      
      حب حیدر بود اساس نماز
      عجلوا بالصلوه قبل الفوت
      
      مهر او مایه ی حیات همه
      عجلوا بالحیوه قبل الموت
      
      بس بود واژه های تکراری
      مدح خوانم ز بهر نوکر تو
      
      مرده راجان تازه می بخشد
      خاک پای غلام و قنبر تو

**********************

عیـد همـه اعیـاد خـدا عیـد غدیـر است
عیدی است که پیغمبـر اسـلام بشر است
عیدی که در آن عمر خطیر است خطیر است
عیدی است که حیدر به همه خلق امیر است
 
عیدی است که از سوی خدا بهر محمّد
گـل واژۀ «اَکـمَلتُ لکُـم دینُکُـم» آمــد
 
****
 
تبـریک در این عیـد مؤیـد شده واجب
امری است مؤکد که به احمد شده واجب
لطف و کـرم از خـالق سرمـد شده واجب
ابـلاغ ولایـت بـه محمّـد شده واجب
صحرای غدیر آمده صحرای قیامت
زیرا که گرفته است خدا عید امامت
 
****
 
یاران گل لبخند ز هر سو بفشانید
بر خاک قدم‌های محمّد بنشانید
در محضر احمد ز علی مدح بخوانید
تا عیـدی خـود را ز محمّـد بستانید
با عطر ولایت دهن خویش بشویید
تبریک به سادات بنی فاطمه گویید
 
****
 
در دست گرفته است نبی دست ولی را
ابـلاغ کنـد حکـم خـدای ازلــی را
افکنده به قلب همگـان، نور جلی را
کـای مـردم عالم بشناسید علـی را
فرمـان خداونـد همیـن است همیـن است
هر کس که منم رهبر او، رهبرش این است
 
****
 
حکـم از طـرف ذات خداونـد غدیـر است
بر ختم رسل ایـن علی امـروز وزیـر است
در حکم مدیر است، مدیر است، مدیر است
بر خلق امیـر است، امیـر است، امیر است
این است که شایسته این قدر و مقام است
تا حشر امـام است امـام است امـام است
 
****
 
منشور خـدا را همه امروز بخوانید
دین غیر تولای علی نیست بدانید
بر تخـت ولایت دگری را ننشانید
فرمـان خـدا را ز لـب او بستـانید
این است که بوده همه‌جا نفسِ امیرش
این است کـز آغـاز خدا خوانده امیرش
 
****
 
این است که دین، دین نشود جز به ولایش
این است کـز آغــاز خــدا گفتـه ثنایش
این است که قرآن شده مشتاق صدایش
این است دلِ بستـه اجـابت به دعـایش
غیر از علی اسلام یدالله ندارد
با خویش محمّد اسدالله ندارد
 
****
 
این بر همه مولاست بدانید بدانید
این از همه اولاسـت بدانید بدانید
این همسر زهراست بدانید بدانید
این دست الهی است ببینید ببینید
این هست الهی است ببینید ببینید
 
****
 
این نور عیان است عیان است عیان است
این سرِّ نهان است نهان است نهان است
این جان جهان است جهان است جهان است
این بر تـن توحیـد روان است روان است
این رهبر دین رهبر دین رهبر دین است
والله امیـن است امیـن است امین است
 
****
 
ای روی تو مرآت خدای تو علی جان
ای ذکـر خداونـد ثنـای تو علی جان
ای ملک خـدا زیر لوای تو علی جان
ای جان دو عالم به فدای تو علی جان
تـو آینـۀ غیب‌نمــا غیب‌نمــایی
تو روی خدا، روی خدا، روی خدایی
 
****
 
خصم تو به جز قعر سقر نیست سرایش
فرقـی نبـوَد بیـن عبـادات و زنـایش
نفرین شـود از خشم خداوند، دعـایش
حق است که ابلیس کند گریه برایش
فردا شرر نار بود تشنۀ خونش
فریاد زند دوزخ از سوز درونش
 
****
 
ما مرد غدیریم غدیریم غدیریم
ما یـار امیـریم امیـریم امیـریم
صدبار اگر زنده شده باز بمیریم
والله قسم خـط سقیفه نپذیریم
در مدح علی تا که بخوانیم قصیده
باید که ز «میثم» بستانیم قصیده

غلامرضا سازگار

**********************

 
امروز روز عیـد خداونـد کبــریاست
عید فرشتگــان خـدا عیـد انبیاست
عید محمّد عید علی عید فاطمه
عید ائمه، عیـد امـم، عید اولیـاست 
عید کمال نعمت و عیـد تمـام دین
عید حسین عید شهیدان کربلاست
عید امـامت علـوی، عیـد یاس کفر
عید هلاک شیطان، عید حیات ماست
پیغمبران مدیحه بخوانید از علی
عیدی خویش را بستانید از علی
 
****
 
عید بزرگ خـالق اکبر مبارک است
عید بقـای دین پیمبر مبارک است
عید غدیـر بهــر تمــام غدیریـان
بر مسلمین ولایت حیدر مبارک است
عید بزرگ سـاقی کوثـر ولی حـق
از ذات ذوالجلال به کوثر مبارک است
چشم یهود چون دل اهل سقیفه کور
عید غدیـرِ فاتح خیبر مبارک است
امروز- ای تمام ملل!- حیدری شوید
سر تـا قدم زبـانِ ثناگستری شوید
 
****
 
بر گوش جان صدای خداوند اکبر است
مـداح مـرتضی به زبـان پیمبـر است
گوید که ای تمـام خلایق، وصی من
از کوچک و بزرگ بـدانید حیـدر است
حیدر که ذوالفقار خدا شیر مصطفی است
حیدر که فاتح احـد و بدر و خیبر است
حیدر که روز خندق، یک ضرب دست او
از طاعـت تمـام خـلایق فراتـر است
باور کنید اینکه علی جان احمد است
باور کنید مـن علی‌ام او محمّد است
 
****
 
بـاور کنیـد فاتح خیبر فقـط علی است
بـاور کنیـد ساقی کوثر فقط علی است
بـاور کنیـد آن کـه شـب لیلـه الـمبیت
هر لحظه شد فدای پیمبر فقط علی است
بـاور کنیـد از طـرف حـق بـرای مـن
تنها کسی که گشت برادر، فقط علی است
باور کنید آن که همـه عمر، لحظـه‌ای
غافل نشد ز حضرت داور فقط علی است
بـاور کنید هـر که علـی باشـدش امام
جنت بر اوست واجب و دوزخ بوَد حرام
 
****
 
این است آن علی که ستوده‌ست داورش
این است آن علی که خدا خوانده حیدرش
این است آن علی که برای نجات دین
آمـد نـود جـراحت سنگین بـه پیکرش
این است آن علـی که روایات وحی را
خوانده است جبریل امیـن در برابرش
این است آن علی که در آیات بی‌شمار
باشـد خـدای عزّوجـلّ مـدح‌گسترش
این است آن علی که به ظل هدایتش
باشـد تمـام دیـن خـدا در ولایـتش
 
****
 
ای در مکان حقیقتی از لامکان علی
وی در زمین امام هزار آسمان علی
ای بنـده‌ای که داده خداییت دست حق
بر وسعت جهان و به طول زمان علی
جویای دشمنان تو از شش جهت جحیم
مشتاق دوستان تو بـاغ جنان علی
بـرقع بـزن کنـار ز مــاه جمـال خـود
آنک بـده جمال خدا را نشان علی
آغوش کبریا همه بیت‌الحرام توست
زیباتـرین کلام خـداوند نام توست
 
****
 
تو نفس احمدی و امامت از آن توست
تو جان مصطفایی و او نیز جان توست
گویـی هنـوز یکسـره در بــرکۀ غـدیر
با صدزبان، رسول خدا مدح‌خوان توست
سوگند می‌خـورم بـه محمّد که رهبری
بعـد از رسـول، حقِ تو و خاندان توست
آن کس که خواست غصب کند مسند تو را
کمتـر ز خـاک خادمـۀ آستـان تـوست
وقتی که او به جنگ احد گفت الفرار
آورد جبرییــل بـرای تــو ذوالفقـار
 
****
 
ای سجده شسته روی خود از خاک کوی تو
ای سیل‌هـای رحمت حق آب جوی تو
بی‌آبرویـم، ایــن نبــوَد گـر عقیـده‌ام
اســلام راسـت آبــرو از آبــروی تـو
خلـوت کننــد چونکـه خـدا و پیمبرش
باشـد کـلام هـر دو فقط گفتگـوی تو
بالاتــری از اینکــه تمـام بهـشت را
فردا کننـد هدیـه بـه یک تار موی تو
در چشم آن که پاک سرشت است یا علی
دیـدار قنبـر تــو بـهشت اسـت یا علی
در پیکــر تـو روح و روان محمّــد است
در کـام تـو همیشـه زبـان محمّـد است
بگـذار دیگــران ز پـی دیگــران رونــد
مولای من کسی است که جان محمّد است
قدر و جـلال و شان محمّد از آن توست
قدر و جلال و شان تو از آن محمّد است
دیـدم هــزار مرتبــه گفتـم هـزار بــار
در تـو تمـام نـام و نشـان محمّـد است
«میثم» تو را شنـاخت، تـو مرآت احمدی
نامت خوشت علی است، ولیکن محمّدی

غلامرضا سازگار

**********************

عید غدیر عید خداوند اکبر است
این عید از تمامی اعیاد، برتر است
عید تمام نعمت و عید کمال دین
یا عید حاصل زحمات پیمبر است

 
قرآن پیام داده که این عید احمد است
زهرا به وجد آمده کاین عید حیدر است

عید خدا و لوح و قلم عید جبریل
 عید چهارده حجج الله اکبر است

از خطبۀ غدیر بخوانید با نبی
مدح علی که وحی خداوند اکبر است

سوگند می‌خورم به خداوندی خدا
آن را که دوستی علی نیست کافر است
 
گو صد هزار بار شود غصب، حق او
بعد از نبی علی به همه خلق، رهبر است
 
طاعات، بی‌ولای علی هیزم جحیم
توحید بی‌وجود علی نخل بی‌بر است
 
بی مهر مرتضی‌علی و خاندان او
حج و نماز و روزه همان جسم بی‌سر است
 
در آفتاب حشر فقط پرچم علی
بر فرق هر پیامبری سایه‌گستر است
 
یک گوشه از ولایت او وسعت بهشت
یک قطره از کرامت او حوض کوثر است
 
باید برید سر ز تن دشمن علی
حتی اگر برادر و فرزند و مادر است
 
مقداد او به باغ جنان ناز می‌کند
کل بهشت‌، عاشق سلمان و بوذر است
 
آیا بود فراری جنگ احد امیر
یا آنکه فاتح احد و بدر و خیبر است؟
 
والله نفس پاک پیمبر فقط علی‌ست
والله شهر علم، محمد، علی در است
 
کس را چه زهره تا که به زهرا شود امام
تنها علی امام به زهرای اطهر است
 
می‌گویم این کلام و برآیم ز عهده‌اش
یک یاعلی عصارۀ الله‌اکبر است
 
یا مظهرالعجایب، یا مرتضی علی
این ذکر بر ملائکه ذکر مکرر است
 
قرآن و او بسان دو ابرو کنار هم
یا مهر و ماه یا دو فروزنده اختر است
 
این دو برای امت اسلام دو پدر
یا در کنار هم دو گرامی برادر است
 
این است آن علی که پیمبر به وصف او
فرمود با تمامی ایمان برابر است
 
یک لحظه‌اش ز عمر زمان پر فروغ‌تر
یک ضربه‌اش ز طاعت کونین، برتر است
 
با یک اشاره‌اش همه سلمان اهل‌بیت
از یک نظاره‌اش همه عالم ابوذر است
 
خواهد کند معاویه با او برابری
والله کم ز خاک کف کفش قنبر است
 
تنها علی مدرس کل ملائکه
تنها علی معلم علم پیمبر است
 
تنها علی برادر پیغمبر خداست
تنها علی به عرصۀ پیکار، حیدر است
 
ماه است شمع خانۀ خشت و گل علی
خورشید در فروغ رخ او شناور است
 
غیر از علی که نفس نفیس محمد است؟
غیر از علی کتاب خدا را که داور است؟
 
لال‌اند جن و انس و ملک در ثنای او
مدح علی به عهدۀ شخص پیمبر است
 
«میثم» خوش است مدح علی با زبان وحی
قرآن و وصف شیرخدا شیر و شکر است
 
 
استاد سازگار

موضوعات مرتبط: عید غدیر

برچسب‌ها: اشعار عید غدیر خم مهدی وحیدی

      خورشيد پر تلألو هفت آسمان شدي
      ذي الحجه شهير زمين و زمان شدي
      
      با اهدنالصراط تو شد راه ، مستقيم
      وقتي كه حمد خواندي و تفسير آن شدي
      
      تكثير گشته آيه ي اياك نعبدوا
      از آن زمان كه هادي اهل جهان شدي
      
      ابن الجواد ! تا كه گدايت شديم ما
      مثل پدر كريم شدي ، مهربان شدي
      
      تا سفره هاي دست كريم تو پهن شد
      ما ميهمان شديم ، تو هم ميزبان شدي
      
      امروز بر دريچه قلبم نزول كن
      لطفي كن و مرا به غلامي قبول كن
      
      هر وقت شيعه سائل و محتاج مي شود
      درياي لطف و جود تو مواج مي شود
      
      دل را به دست غير تو هرگز نمي دهم
      از اين قضيه عشق تو انتاج مي شود
      
      پرهاي جبرئيل نگاهم در آتش است
      وقتي كه خاك پاي تو معراج مي شود
      
      در امتحان رشته عشق و ولاي تو
      هر كس كه زير ده شده اخراج مي شود
      
      تو پادشاه كشور ديني بدون شك
      گاها عمامه بر سر تو تاج مي شود
      
      امروز بر دريچه قلبم نزول كن
      لطفي كن و مرا به غلامي قبول كن
      
      امروز آمديم كه عيدي به ما دهيد
      يك گوشه ، يك كنار به ما نيز جا دهيد
      
      چشمان ما به دست شما خيره گشته اند
      تا كه مجوز سفر سامرا دهيد
      
      از اين چل و دو سال فقط لحظه اي بس است
      تا با اشاره اي دل ما را جلا دهيد
      
      از التماس پر شده دستان خاليم
      وقتش شده كه تكه نان بر گدا دهيد
      
      گفتند كه بلا سبب قرب مي شود
      بي زحمت اي طبيب به ما هم بلا دهيد
      
      امروز بر دريچه قلبم نزول كن
      لطفي كن و مرا به غلامي قبول كن
      
      مسعود يوسف پور

موضوعات مرتبط: امام هادی(ع) - ولادت،مدح

برچسب‌ها: اشعار ولادت حضرت امام هادی علیه السلام

      شروع عشق به نام خدا به نام شما
      من آفریده شدم تا شوم غلام شما
      
      هزار شکر نبوده هنوز روی سرم
      به غیر سایه ی لطف علی الدوام شما
      
      کبوتر دل من که نمی پرد همه جا
      از آن زمان که گرفتار شد به دام شما
      
      برای آنکه جنان را فقط نگاه کند
      نشسته است شب و روز روی بام شما
      
      خوشا به حال کسی که شده در این دنیا
      مسیر زندگی اش روشن از کلام شما
      
      شما تمامی دار و ندار من هستید
      تمام عمر همه اعتبار من هستید
      
      جهان به زیر قدوم تو خار می گردد
      نفس زنی همه عالم بهار می گردد
      
      برای عرض ارادت به محضرت، خورشید
      به سمت گنبد تو رهسپار می گردد
      
      یکی دو شب که نه ، هر شب به سامرا، مهتاب
      میان صحن تو مثل غبار می گردد
      
      اگر که تیغ دو ابروت می کشد ، جانم
      هزار بار به پایت نثار می گردد
      
      اگر به عشق تو مردم شما نخور غصه
      یک عاشقت کم از این صد هزار می گردد
      
      همیشه زنده بود هرکسی فدای تو شد
      و خوش به حالش اگر خاك سامرای تو شد
      
      دلم بهانه گرفته، بهانه ات هادی
      نشسته ام چو گدا پشت خانه ات هادی
      
      نگاه کن به خدا آب و نان نمی خواهم
      تمام حاجت من آستانه ات هادی
      
      بخوان تو جامعه را تنگ شد دلم امشب
      برای زمزمه ی عاشقانه ات هادی
      
      به عرش نقل محافل بیان مدح شماست
      و جبرئیل بخواند ترانه ات هادی
      
      تو آمدی که گرفتاری ام شروع شود
      شوم اسیر تو و آب و دانه ات هادی
      
      تو آمدی که بدانم جلال يعني چه !
      تو آمدی که ببینم جمال يعني چه !
      
      بگیر دست مرا تا به سامرا ببری
      بگیر دست مرا عرش کبریا ببری
      
      ببین که دور و بر من غریبه بسیار است
      بگیر دست مرا ، یار آشنا، ببری
      
      تو رهنمای منی ، تا نیامده شیطان
      بگیر دست مرا تا سوی خدا ببری
      
      همه یقین من این است راه حق آنجاست
      به هر کجا که دلت خواست تا مرا ببری
      
      به آن ضریح تو سوگند می دهم مولا
      مرا تو یک شب جمعه به کربلا ببری...
      
      که روضه خوان بشوم در حریم خون خدا :
      "میان آن همه لشكر ...حسين... وا...تنها..."
      
      رضا رسول زاده
       
      ********************
       
       
      هرکه را آسمانی اش کردند
      در نگاه تو فانی اش کردند
      
      هرکسی را که عطر و بوی تو داشت
      غرقِ در مهربانی اش کردند
      
      در بهشت خدا محبّ تو را
      لایق حکمرانی اش کردند
      
      و سپس عاشق ولایت را
      تا ابد جاودانی اش کردند
      
      از سبوی تو هرکسی مِی زد
      مست آئینه خوانیش کردند
      
      هر نبی را جدا جدا اوّل
      پای درس تو فانی اش کردند
      
      هرکسی را لیاقتی دادند
      خرج دلبر جوانی اش کردند
      
      با نگاهت دوباره زنده شدیم
      تو نظر کرده ای که بنده شدیم
      
      عشق سرمست دلربایی توست
      عاشق جلوه ی خدایی توست
      
      جـبرئیل آفـریـدن ای آقـا
      ذرّه ای از هنرنمایی توست
      
      ریزه خوار قدیمی ات حاتم
      شغل حاتم فقط گدایی توست
      
      از نگاه تو کفر می لرزد
      این همان ارث مرتضایی توست
      
      از دم تو مسیح جان گیرد
      لیک عیسی خودش فدایی توست
      
      کربلایی، مدینه ای، حاجی ست
      هر محبّی که سامرایی توست
      
      مست جام توایم یا هادی
      ما غلام توایم یا هادی
      
      دست خالی منم، کریم تویی
      روح رحمان و یا رحیم تویی
      
      فخر دارم به آسمان و زمین
      چون امیر من از قدیم تویی
      
      پیش دریای علم جاویدت
      همه جاهل، فقط علیم تویی
      
      عرش حق اعتبار دارد چون
      ساکن کوی آن حریم تویی
      
      بهر ایران بس است، استادِ
      شاه عبدالعظیم تویی
      
      تو کلیمُ اللَه از تبار علی
      گفت موسی فقط کلیم تویی
      
      کی شود شیعه ی شما گمراه؟
      راه ایمان مستقیم تویی
      
      با تو من تا خدا سفر کردم
      با تو از لامکان گذر کردم
      
      جامعه یک حدیث ناب تو بود
      جامعه بهترین خطاب تو بود
      
      هر سلامش معارفی کامل
      این قدیمی ترین شراب تو بود
      
      هست قرآن کتاب ختم رسل
      به خدا جامعه کتاب تو بود
      
      جامعه کٌُنهِ معرفت سازی است
      این زیارت در احتساب تو بود
      
      پشت چشمان تو بُود خورشید
      پس طلوع از پس نقاب تو بود
      
      سحری من خدا خدا کردم
      لحن لبیک حق جواب تو بود
      
      جامعه، نافله و عاشورا
      از وصایای مستجاب تو بود
      
      هادی فاطمه دعایم کن
      متّقی در ره خدایم کن
      
      هرکه در این سرا ولایت داشت
      از ولای شما روایت داشت
      
      هرکسی در مسیر ایمانش
      به خدا از شما هدایت داشت
      
      مورد لطف حضرت زهراست
      دلت از هرکسی رضایت داشت
      
      تا خدا رفت و رستگارش کرد
      هرکه را چشم تو عنایت داشت
      
      در مسیر عبورتان آقا
      ملکی پر به زیر پایت داشت
      
      بهر بخشیدن تمام بشر
      خاک پای شما کفایت داشت
      
      دست خالی نرفته هرکس که
      سفری سوی سامرایت داشت
      
      طالب عزّت و سرورم من
      با شما انعکاس نورم من
      
      می رسد بوی حضرت هادی
      عطر گیسوی حضرت هادی
      
      قبله ی عاشقان و سرمستان
      خم ابروی حضرت هادی
      
      شیر هم صید می شود بین
      پیچشِ موی حضرت هادی
      
      ماه شرمنده می شود نزد
      رخ مهروی حضرت هادی
      
      در گلستان یار، شد مهدی
      گل خوشبوی حضرت هادی
      
      فخر دارد به باغ های بهشت
      تربت کوی حضرت هادی
      
      هرکه را فیض طاعتش دادند
      می ناب شهادتش دادند
      
      حرف تو حرف ناب ایمان است
      همه اش آیه های قرآن است
      
      آن ولایت که گفته ای آقا
      مرکز ثقل آن در ایران است
      
      انقلابِ ولاییِ ایران
      همه از التفات جانان است
      
      لقب شیعه ی حقیقی ِ تو
      به خدا لایق شهیدان است
      
      گشته بیدار امّت اسلام
      این همان وعده ی امامان است
      
      دشمنی با گناه و استکبار
      پر پرواز هر مسلمان است
      
      هرکه تهدید می کند ما را
      بی گمان در مسیر شیطان است
      
      کاش می شد شهیدتان باشم
      تا ابد رو سفیدتان باشم
      
      گردش روزگار دست شماست
      در خزان هم بهار دست شماست
      
      من گرفتار سامرا هستم
      اذن دیدار یار دست شماست
      
      آبرو دارم از محبّت تو
      هادیا، اعتبار دست شماست
      
      ضرب شصتی نشان دشمن ده
      یا علی ذوالفقار دست شماست
      
      ای چهارم علی ز آل علی
      کوثر خوشگوار دست شماست
      
      بیقرارم تو التیامم ده
      در دو عالم قرار دست شماست
      
      شکر حق سائل شما هستم
      روزیِ بی شمار دست شماست
      
      من نمک گیر سفره ات هستم
      از سبوی ولای تو مستم
      
      جواد پرچمی
  
       
      ********************

       
       
      بالاتر از این هاست لوایی که تو داری
      خورشید دمیده ز عبایی که تو داری
      از بنده نوازی و عطایی که تو داری
      آقای جهان است گدایی که تو داری
      
      ما خاک بخیلیم و شما ابر سخایی
      محبوب شده از کرمت شغل گدایی
      
      چون جامه که بر قامت زیبا بنشیند
      مهر تو به دلهای مصفا بنشیند
      هرکس به دلش مهر تو آقا بنشیند
      مهرش به دل حضرت زهرا بنشیند
      
      لطف خود زهراست که ما اهل یقینیم
      آن روز دعا کرده که امروز چنینیم
      
      تو آینه داری و کلام تو گهر بار
      در وصف تو ماندند...چه گفتار و چه اشعار
      حقا که زلالی و نجیبی و نسب دار
      بر شیر ندارد اثری زوزه ی کفتار
      
      در عالم از این نکته هزاران اثر افتاد
      با آل علی هر که در افتاد ور افتاد
      
      بیراهه نرفتیم اگر هادی ما اوست
      ذکر ولی الله همان جلوه ی یا هوست
      چون شیشه ی عطری که به یک واسطه خوشبوست
      در چنته ی ما نیست به جز مرحمت دوست
      
      العبدُ و ما فی یده کان لمولاه
      از برکت خورشید کند جلوه گری ماه
      
      تو هادی مایی و جهان بی تو سراب است
      اوصاف تو در آیه ی تطهیر کتاب است
      تو عشق مدامی و دمت مستی ناب است
      جای ولی الله کجا بزم شراب است؟
      
      یک آیه بخوان آتش کفرش به یم افتد
      یک شعر بگو کاخ و سرایش به هم افتد
      
      گفتند شراب و دلت ای ماه کجا رفت
      از مجلس بغداد سوی شام بلا رفت
      لب پاره شد و ناله ی زینب به هوا رفت
      خون از لب شه، روح زجان اُسرا رفت
      
      شد مجلس اغیار همان بزم خرابه
      وقتی که سر افتاد به دامان ربابه
      
      سیدعلی رکن الدین
       
    ********************

       
       
      یادتان هست نوشتم که دعا می خواندم
      داشتم کنج حرم جامعه را می خواندم
      
      از کلامت چه بگویم که چه با جانم کرد
      محکمات کلمات تو مسلمانم کرد
      
      کلماتی که همه بال و پر پرواز است
      مثل آن پنجره که رو به تماشا باز است
      
      کلماتی که پر از رایحهً غار حراست
      خط به خط جامعه آیینهً قرآن خداست
      
      عقل از درک تو لبریز تحیر شده است
      لب به لب کاسه ی ظرفیت من پر شده است
      
      همه ی عمر دمادم نسرودیم از تو
      قدر درکِ خودمان هم نسرودیم از تو
      
      من که از طبع خودم شکوه مکرر دارم
      عرق شرم به پیشانی دفتر دارم
      
      شعرهایم همه پژمرد و نگفتم از تو
      فصلی از عمر ورق خورد و نگفتم از تو
      
      دل ما کی به تو ایمان فراوان دارد
      شیرِ در پرده به چشمان تو ایمان دارد
      
      بیم آن است که ما یک شبه مرداب شویم
      رفته رفته نکند جعفر کذاب شویم
      
      تا تو را گم نکنم بین کویر ای باران
      دست خالیِ مرا نیز بگیر ای باران
      
      من زمین گیرم و وصف تو مرا ممکن نیست
      کلماتم کلماتی ست حقیر ای باران
      
      یاد کرد از دل ما رحمت تو زود به زود
      یاد کردیم تو را دیر به دیر ای باران
      
      نام تو در دل ما بود و هدایت نشدیم
      مهربانی کن و نادیده بگیر ای باران
      
      ما نمردیم که توهین به تو و نام تو شد
      ما که از نسل غدیریم ، غدیر ای باران
      
      پسر حضرت دریا! دل مارا دریاب
      ما یتیمیم و اسیریم و فقیر ای باران
      
      سامرا قسمت چشمان عطش خیزم کن
      تا تماشا کنمت یک دل سیر ای باران
      
      سید حمیدرضا برقعی
       
      ********************
       
       
      از ابتدا گِل من را خدا مطهر کرد
      و بعد عشق تو را در دلم مقدر کرد
      
      به نور ناب نگاه چهارده خورشید
      وجود و فطرت و ذات مرا منوّر کرد
      
      زلال ناب ولایت به جان من نوشاند
      سپس تمام دلم را به نام حیدر کرد
      
      به فضل و رحمت زهرا سرشت قلبم را
      زلال اشک مرا از تبار کوثر کرد
      
      سپس کمی نمک روضه در وجودم ریخت
      به عطر سیب حسینی مرا معطّر کرد
      
      مرا اسیر غزلهای چشم تو می خواست
      نگاه روشنتان را کمیت پرور کرد
      
      چگونه می شود الطاف بی کران تو را
      چگونه می شود ای با شکوه باور کرد
      
      خدا اراده نموده که شاعرت باشم
      همیشه هر سحر جمعه زائرت باشم
      
      به غیر وادی عشق تو نیست وادی ما
      ولایت تو مبانی اعتقادی ما
      
      شکوه بی حد تفسیر شیعه برکت توست
      رهین محضر تو فقه اجتهادی ما
      
      میان چشم تو آیات فتح را دیديم
      خروش تو شده روحیه ی  جهادی ما
      
      و آيه آيه قنوتت ترنّم ملکوت
      خلوص سجدة تو مسلک عبادی ما
      
      همیشه نور هدایت چراغ محفل ماست
      به لطف این که تو هستی امام هادی ما
      
      اگر کم از جلوات جلالی ات گفتیم
      بذار این همه را پای کم سوادی ما
      
      شدیم مثل گدایان سامرائی تو
      مگیر خرده بر این خواهش زیادی ما
      
      چه می شود که گدایِ گدای تو باشیم
      چه می شود بپذیری فدای تو باشیم
      
      همیشه می وزد از مرقدت نسیم بهشت
      پر است صحن و سرای تو از شمیم بهشت
      
      کنار گنبد و گلدسته های تو دیدیم
      شکوه عرش خدا، شوکت عظیم بهشت
      
      عبور می‌کند از بین صحن اطهر تو
      مسير روشن حق، راه مستقیم بهشت
      
      همیشه رزق من از دست با کرامت توست
      میان جنت الاعلی تویی نعیم بهشت
      
      همين که چشم من آقا به چشم تو افتاد
      شدم اسير نگاهت شدم مقیم بهشت
      
      دوباره شوق زيارت هوائيم کرده
      منم کبوتر صحن تو، یا کریمِ بهشت
      
      میان صحن و سرایت کبوترم کردی
      تو بال های مرا نذر این حرم کردی
      
      بخوان زیارت پر محتوای جامعه را
      بخوان که خوب بفهمم بهای جامعه را
      
      بخوان که روح بگیرد ولی شناسی مان
      بخوان و شرح بده آيه آيه جامعه را
      
      نگاه روشن تو ای «مَعادِنُ الرَّحمَة»
      بنا نهاده در عالم بنای جامعه را
      
      میان عرش و زمین ، در تمامی ملکوت
      ببین تجلّی بی انتهای جامعه را
      
      بگیر دست مرا، «عادَتُکُمُ الاِحسان»
      ببار بر دل من روشنای جامعه را
      
      تو خواستی که فقط پیرو ولی باشیم
      همیشه در خط مولایمان علی باشیم
      
      بخوان مرا که به عشق تو مبتلا باشم
      بخوان مرا که هوائي سامرا باشم
      
      چه خوب مي شود آقاي من شوي تا من
      تمام عمر در اين آستان گدا باشم
      
      مرا اسير خودت کن که با عناياتت
      ز بندهاي تعلق دگر رها باشم
      
      نگاه روشنت اعجاز بي حدي دارد
      طلا و مس نه، نظر کن که کيميا باشم
      
      تو خانه دل من را تکان بده شايد....
      ...در آستانة تو زائر خدا باشم
      
      بده برات زيارت که يک شب جمعه
      کنار قبر شهيدان کربلا باشم
      
      شوم دوباره دخيل دو قبر شش گوشه
      فدائي تو و ارباب با وفا باشم
      
      تمام دار و ندارم همه فداي حسين
      چه مي شود که بميرم شبي براي حسين
      
      یوسف رحیمی
       
    ********************
      
       
      آستان خدا کمال شما
      هفت پرواز زیر بال شما
      
      با شما می شود به قرب رسید
      ای وصال خدا وصال شما
      
      گاه با آدم و گهی با نوح
      بی زمان است سن وسال شما
      
      مثل جبرئیل می شود بالم
      با همین غوره های های کال شما
      
      روزگاری است در پی دلم اید
      گرچه نا قابل است مال شما
      
      بال ما را به آسمان ببرید
      تا خداوند لا مکان ببرید
      
      هر کسی تو را سلام کند
      به مقام تو احترام کند
      
      کاش در صحن سامرات خدا
      تا قیامت مرا غلام کند
      
      پرو بال کبوترانه ی من
      در حریم تو میل دام کند
      
      هر که بی توست واجب است به خود
      خواب احرام را حرام کند
      
      بر دلم واجب است بعد طواف
      عرض دین محضر امام کند
      
      نیمه ی ماه حج که شد باید
      شیعه در محضر شما آید
      
      ای مسیحا ی سامرا هادی
      آفتاب مسیر ما هادی
      
      علی ابن محمد ابن علی
      نوه ی اول رضا هادی
      
      نیست جز دامن کرامت تو
      پرده خانه خدا هادی
      
      ذکر هر چهارشنبه ام این است
      یا رضا یا جواد یا هادی
      
      به ملک هم نمی دهم هرگز
      گریه زائر تو را هادی
      
      یک شبی را کنار ما ماند ی
      سر سجاده جامعه خواندی
      
      تو دعا را معرفی کردی
      مرتضی را معرفی کردی
      
      با فراز زیارت سبزت
      راه ما را معرفی کردی
      
      مرتضی و حسین و فاطمه و
      مجتبی را معرفی کردی
      
      نه فقط اهل بیت را بلکه
      تو خدا را معرفی کردی
      
      سامرایت غریب بود اما
      کربلا را معرفی کردی
      
      با تو ما مرتضی شناس شدیم
      تا قیامت خدا شناس شدیم
      
      ریشه های محبت ما تو
      مزرعه های سبز دنیا تو
      
      خواهش سرزمین پائین من
      اشتیاق بهشت بالا تو
      
      گاه ابلیس می شوم بی تو
      گاه جبریل می شوم با تو
      
      می نمی دانم این که من دارم
      به تو نزدیک می شوم یا تو.....
      
      چه کسی از مسیر گمراهی
      داده ما را نجات ؟ ...آقا تو
      
      تو مرا با ولایتم کردی
      آمدی و هدایتم کردی
      
      دل من درکفت اسیر بود
      به دخیل تو مستجیر بود
      
      گر شود ثروتم سلیمانی
      باز هم بر درت فقیر بود
      
      شکر حق می کنم صدای بلند
      حضرت هادی ام امیر بود
      
      آبرو خرج می کنی بسکه
      کرم سفره ات کثیر بود
      
      شب میلاد تو به ذی الحجه
      مطلع شوکت غدیر بود
      
      ریشه ناب اعتقاد علی
      پسر حضرت جواد علی
      
      دوست دارم گدای تو باشم
      سائل دست های تو باشم
      
      مثل بال و پر کبوترها
      دائما در هوای تو باشم
      
      دوست دارم که از زمان ازل
      تا ابد خاک پای تو باشم
      
      نیمه شب های ماه ذی الحجه
      زائر سامرای تو باشم
      
      یا دعای قنوت من باشی
      یا قنوت دعای تو باشم
      
      ما فقیریم سفره ای وا کن
      سامرایی حواله ی ما کن
      
      با تو این عقل ها بزرگ شدند
      اعتقادات ما بزرگ شدند
      
      پای دلهای شیعیان آن قدر
      گریه کردید تا بزرگ شدند
      
      با نگاه تو با محبت تو
      اِبن سکّیت ها بزرگ شدند
      
      خوب شد بچه های خانه ما
      پای درس شما بزرگ شدند
      
      بچه های قبیله ما با
      کربلا کربلا بزرگ شدند
      
      بی تو دل های ما بهار نداشت
      مثل یک شاخه ای که بار نداشت
      
      علی اکبر لطیفیان
       
      ********************
       
      بال كسي به اوج هوايت نمي رسد
      حتي ملك به گرد دعايت نمي رسد
      
      دسـتان آسمان به بلنـداي آسمان
      بر خاك ريشه هاي عبايت نمي رسد
      
      آقا بدون نور تو حتي فرشته هم
      گمراه مي شود ؛ به هـدايت نمي رسد
      
      تو چهارمين علي سرير ولايتي
      درك زمين به فهم ولايت نمي رسد
      
      فخر گدايي سر كويت همين بس است
      صد پادشاه هم به گدايت نمي رسد
      
      ما را غلام حضرت هادی نوشته اند
      دیوانگان غیر ارادی نوشته اند
      
      وقتي قرار شد که كمي سروري كنم
      بايد هميشه پاي شما نوكري كنم
      
      روي زمين كه رد و نشان از شما كم است
      بايد نظر به نقطه ي بالاتري كنم
      
      وقتي قرار شد به تو نزديك تر شوم
      بايد كه التماس به چشم تري كنم
      
      بار رسالت غم تو روي دوش من
      پس مي توان به عشق تو پيغمبري كنم
      
      با اين گدايي سر کوی تو بی گمان
      بايد به كل عالميان سروري كنم
      
      چون دل ميان زلف كسي ساده گم شدم
      شكر خدا اسير امام دهم شدم
      
      مسعود اصلانی

موضوعات مرتبط: امام هادی(ع) - ولادت،مدح

برچسب‌ها: اشعار ولادت حضرت امام هادی علیه السلام

ای عزیزان به شما هدیه زیـــــــــزدان آمد
عید فرخنـــــــده ی نورانی قربـــــــــان آمد

حاجیان سعی شما شد به حقیقت مقبول
رحمت واسعــــه ی حضــرت ســـبحان آمد

عید قربان به حقیقـــت...زخــــــداوند کریم
آفتابی به شــــــب ظلمت انســــان آمد

جمله دلهاچو کویری ست پر از فصل عطش
بر کویــــر دل ما...نعــــــــــــمت باران آمد

خاک میسوخت در اندوه عطش باحسرت
نقش در سینه ی این خاک.. گلستان آمد

امر شد تا که به قربانـــــــی اسماعیلش
آن خلیــــلی که پذیرفتـــه ز رحـــــمان امد

امتحان داد به خوبی بخـــــــدا ابــــراهیم
جای آن ذبح عظیمی که به قربــــان آمد

آن حسینی که زحج رفت سوی کرببــلا
به خدا بهر سر افـــــرازی قـــــــــرآن آمد

**************

بر پیکر عالم وجود جان آمد
صد شکر که امتحان به پایان آمد
از لطف خداوند خلیل الرحمن
یک عید بزرگ به نام قربان آمد

**************

عید قربان به حقیقـت ز خداوند کریم
آفتابی به شب ظلمت انسان آمد
جمله دلهاچو کویری ست پر از فصل عطش
بر کویـر دل ما ، نعمت باران آمد

**************

ز اسماعیل جان تا نگذری مانند ابراهیم
به کعبه رفتنت تنها نماید شاد شیطان را
کسی کو روز قربان، غیر خود را می کند قربان
نفهمیده است هرگز معنی و مفهوم قربان را

**************

در وصف عید قربان و مدح شاه مردان علی

بوی عید آید همی از موی مشک افشان تو
کام دل خواهم به جان از لعل چون مرجان تو

در شبان تیره بینم تا سحر چون صبح عید
بزم دل گردیده روشن از رخ رخشان تو

گر اویس اندر قرن بشسکت دندان را ز سنگ
دیده بود از دیده دل گوهر دندان تو

عید قربانست و هرکس بره یی قربان کند
من بر آنم تا نمایم جان خود قربان تو

حاجیان در کعبه گل محو و مات هر مقام
ناجیان در کعبه دل واله و حیران تو

حاجیان گیرند روزی عطف دامان حرم
ناجیان گیرند دایم گوشه ی دامان تو

حاجیان در کعبه گل پای کوبان در طواف
ناجیان در کعبه دل سر خوش از سامان تو

حاجیان را گر بود خورشید بر سر سایبان
ناجیان را هست بر سر سایه احسان تو

حاجیان گردیده از راه نعم مهمان حق
ناجیان گردیده بر خوان کرم مهمان تو

حاجیان جویند نام از حرمت بیت الحرام
ناجیان یابند کام از رفعت ایوان تو

حاجیان در طوف درگاه فلک فرسای حق
ناجیان در طوف خرگاه ملک دربان تو

در مقام کعبه کویت ز جان گشتم مقیم
تا بدیدم آب زمزم در لب خندان تو

در کتاب آفرینش آیت عزوعلاء
هرچه بینم از الف تا یا بود در شان تو

روز و شب در ملک سرمد از طریق اقتدار
چون قضا دارد قدر سر بر خط فرمان تو

تیر بهران فلک در کیش ماند جاودان
گر به میدان صلابت بنگرد جولان تو

گرچه هر دردی ز درگاهت شود درمان پذیر
خوش قبود دردی که یابد بویی از درمان تو

هر کتابی را ز حق آورده هر پیغمبری
شرح و بسط آن بود در دفتر دیوان تو

گر حکیمی همچو لقمان در جهان پیدا شود
از قضا آورده بر کف لقمه یی از خوان تو

چشمه فیض تو را خوانند گر عمان به نام
ماه تا ماهی بود یک قطره از عمان تو

چون تویی دریای رحمتمعدن جود و سخا
هرکسی دارد نظر بر لطف بی پایان تو

سرفرازیها کند از فیض درگاهت مدام
هرکه پا بنهاده از جان در ره عرفان تو

یاعلی روح الامین از شوق گوید آفرین
هر زمان از دل برآید بر زبان عنوان تو

بود حسان گر ثنا خوان پیمبر در عرب
در عجم باشد شکیب از جان و دل حسان تو

*******************

 

گه احرام، روز عيد قربان
سخن ميگفت با خود کعبه، زينسان

که من، مرآت نور ذوالجلالم
عروس پرده بزم وصالم

مرا دست خليل الله برافراشت
خداوندم عزيز و نامور داشت

نباشد هيچ اندر خطه خاک
مکاني همچو من، فرخنده و پاک

چو بزم من، بساط روشني نيست
چو ملک من، سراي ايمني نيست

بسي سرگشته اخلاص داريم
بسي قربانيان خاص داريم

اساس کشور ارشاد، از ماست
بناي شوق را، بنياد از ماست

چراغ اين همه پروانه، مائيم
خداوند جهان را خانه، مائيم

پرستشگاه ماه و اختر، اينجاست
حقيقت را کتاب و دفتر، اينجاست

در اينجا، بس شهان افسر نهادند
بسي گردن فرازان، سر نهادند

بسي گوهر، ز بام آويختندم
بسي گنجينه، در پا ريختندم

بصورت، قبله آزادگانيم
بمعني، حامي افتادگانيم

کتاب عشق را، جز يک ورق نيست
در آن هم، نکته اي جز نام حق نيست

مقدس همتي، کاين بارگه ساخت
مبارک نيتي، کاين کار پرداخت

درين درگاه، هر سنگ و گل و کاه
خدا را سجده آرد، گاه و بيگاه

«انا الحق » ميزنند اينجا، در و بام
ستايش مي کنند، اجسام و اجرام

در اينجا، عرشيان تسبيح خوانند
سخن گويان معني، بي زبانند

بلندي را، کمال از درگه ماست
پر روح الامين، فرش ره ماست

در اينجا، رخصت تيغ آختن نيست
کسي را دست بر کس تاختن نيست

نه دام است اندرين جانب، نه صياد
شکار آسوده است و طائر آزاد

خوش آن استاد، کاين آب و گل آميخت
خوش آن معمار، کاين طرح نکو ريخت

خوش آن درزي، که زرين جامه ام دوخت
خوش آن بازارگان، کاين حله بفروخت

مرا، زين حال، بس نام آوريهاست
بگردون بلندم، برتريهاست

بدوخنديد دل آهسته، کاي دوست
ز نيکان، خود پسنديدن نه نيکوست

چنان راني سخن، زين توده گل
که گوئي فارغي از کعبه دل

ترا چيزي برون از آب و گل نيست
مبارک کعبه اي مانند دل نيست

ترا گر ساخت ابراهيم آذر
مرا بفراشت دست حي داور

ترا گر آب و رنگ از خال و سنگ است
مرا از پرتو جان، آب و رنگ است

ترا گر گوهر و گنجينه دادند
مرا آرامگاه از سينه دادند

ترا در عيدها بوسند درگاه
مرا بازست در، هرگاه و بيگاه

ترا گر بنده اي بنهاد بنياد
مرا معمار هستي، کرد آباد

ترا تاج ار ز چين و کشمر آرند
مرا تفسيري از هر دفتر آرند

ز ديبا، گر ترا نقش و نگاريست
مرا در هر رگ، از خون جويباريست

تو جسم تيره اي، ما تابناکيم
تو از خاکي و ما از جان پاکيم

ترا گر مروه اي هست و صفائي
مرا هم هست تدبيري و رائي

درينجا نيست شمعي جز رخ دوست
وگر هست، انعکاس چهره اوست

ترا گر دوستدارند اختر و ماه
مرا يارند عشق و حسرت و آه

ترا گر غرق در پيرايه کردند
مرا با عقل و جان، همسايه کردند

درين عزلتگه شوق، آشناهاست
درين گمگشته کشتي، ناخداهاست

بظاهر، ملک تن را پادشائيم
بمعني، خانه خاص خدائيم

درينجا رمز، رمز عشق بازي است
جز اين نقشي، هر نقشي مجازي است

درين گرداب، قربانهاست ما را
بخون آلوده، پيکانهاست ما را

تو، خون کشتگان دل نديدي
ازين دريا، بجز ساحل نديدي

کسي کاو کعبه دل پاک دارد
کجا ز آلودگيها باک دارد

چه محرابي است از دل با صفاتر
چه قنديلي است از جان روشناتر

خوش آن کو جامه از ديباي جان کرد
خوش آن مرغي، کازين شاخ آشيان کرد

خوش آنکس، کز سر صدق و نيازي
کند در سجدگاه دل، نمازي

کسي بر مهتران، پروين، مهي داشت
که دل چون کعبه، زالايش تهي داشت

پروین اعتصامی

 

موضوعات مرتبط: عید قربان

برچسب‌ها: اشعار عید سعید قربان مهدی وحیدی

دل خوش از آنیم که حج می رویم
غافل از آنیم که کج میرویم

کعبه به دیدار خدا میرویم
او که همین جاست، کجا می رویم

حج به خدا جز به دل پاک نیست
شستن غم از دل غمناک نیست

دین که به تسبیح و سر و ریش نیست
هر که علی گفت که درویش نیست

صبح همه صبح در پی مکر و فریب
شب همه شب گریه و امن یجیب

اخیرا جزء پیامک ها این شعر از بعضی دوستان مداح خودم به دستم رسیدکه مایه تعجب من شد.به نظر این حقیر این گونه اشعار در پس ظاهری زیبا و همه فهم،باطنی شبهه ناک و سوال برانگیز دارند و مستقیما القای این مطلب را به مستمع می کند که اگر دل پاک داشته باشی کافی است.مثل شعر غلطی که می گوید((عبادت بجز خدمت خلق نیست)).در صورتی که باید میگفت که خدمت به خلق هم عبادت است.دوبیت آخر نیز شبهه برانگیز و موهن است.لذا از دوستان گرامی و مراحان و دوستداران اهل بیت(علیهم السلام) خواهش میکنم،قبل از این که شعری را بخوانندیا منتشر کنند،دقت بیشتری نمایند.

 

موضوعات مرتبط: عید قربان

طلوع عید بزرگ و مبارک اضحی
فروغ وحدت و توحید داده بر دلها

ز خاک پاک منی سرکشد بدامن عرش
نوای زمزمۀ گرم عاشقان خدا

در آن زمین مقدّس زدند حلقۀ عشق
به اشک و ناله و افغان و شور و شوق و دعا

رسد باوج سماوات نغمۀ لبیک
زکوه وسنگ وشن و خاک و ریگ آن صحرا

زدند خیمه در آن سرزمین که هر گامش
ز اشک دیده پیغمبری گرفته صفا

محمد و علّی و فاطمه حسین و حسن
نهاده اند رخ بندگی بخاک آنجا

صدای گرم مناجات حضرت مهدی
طنین فکنده در آن سرزمین بموج فضا

خوشا بحال دل محرمی که در آن جمع
جمال گمشدۀ خویش را کند پیدا

خوشا بحال دل آنکه بشنود پاسخ
از آن دهان مقدس چو گفت یا مولا

خوشا به ناله و فریاد و سینه سوخته‌ای
که با دعای امام زمان رود بالا

روند جانب مسلخ کنند قربانی
نه گوسفند بگو گرگ نفس و دیو هوی

دوباره زنده شود خاطرات آن پدری
که زیر تیغ، پسر را نشانده بهر فدا

کشیده کارد بحلق پسر که در ره دوست
کند سر از بدن نوجوان خویش جدا

کشیده تیغ ولی آن گلو بریده نشد
که بُد نهفته در آن سرّ قادر دانا

به خشم آمد و گفتا به کارد کز چه سبب؟
نمی بُری گلوی نازک ذبیح مرا

به سنگ خورد لب تیغ تیز و سنگ شکافت
که ناگه از لبۀ تیغ شد بلند ندا

که ای خلیل تو گوئی بِبُر چسان ببُرم
که نهی میکندم ذات قادر یکتا

دراین مکالمه ناگاه گوسفند به دوش
رسید پیک خدا نزد حضرتش ز سما

که ای خلیل خدا حبذا، قبول، قبول
زهی زهی به چنین دوستی و صدق و صفا

بجای ذبح پس، گوسفند کند قربان
که هدیۀ تو پذیرفته شد به درگه ما

بُرید سر زتن گوسفند و گفت دریغ
نریخت خون ذبیحم بخاک دوست چرا؟

ندا رسید خلیلا به پیش رو، بنگر
که راز مخفی ما بر تو می شود افشا

به پیش روی نظر کرد و دید غرفه بخون
ذبیح فاطمه را در منای کرب و بلا

گشوده چنگ بسی گرگهای کوفه و شام
بقصد ریختن خون یوسف زهرا

زتشنگی زده آتش بدامن گردون
صدای ناله اطفال سیدالشهداء

رباب اشک فشان در کنار گهواره
گلوی نازک اصغر نشان تیر جفا

سکینه بر لبش از سوز تشنگی تبخال
دو دست گشته بریده از پیکر سقّا

شکافته است جبین جوانش از دم تیغ
چنانکه فرق علی در نماز گشته دو تا

بریز خار نهان لاله های گلشن وحی
به جستجو شده کلثوم و زینب کبری

چو دید صحنۀ آن محشر عظیم خلیل
دو دست غم بسر خویش زد، فتاد زپا

ندا رسید خلیلا ثواب گریۀ تو
فزون تر است ز ذبح پسر به درگۀ ما

کدام صحنه بود همچو کربلای حسین؟
کدام روز بود همچو روز عاشورا؟

مصائب همۀ انبیاست حق حسین
که او به بزم ازل سر کشیده جام بلا

به وصف دوست نبندد لب از سخن «میثم»
اگر زبان بِبُرندش، دلش بود گویا

 

 

موضوعات مرتبط: عید قربان

برچسب‌ها: اشعار عید سعید قربان مهدی وحیدی

کویرخشک حجازاست وسرزمین مناست    
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست

به هــر کــه می نگـرم در لباس احرامش    
دلش به جانب کعبه است؛رو به سوی خداست
 
یکی بــه جانــب مسلخ بـــرای قربانــی     
یکــی روانــه بــه دنبــال یوســف زهـــراست
 
یکی بهشت خـدا را بـه چشم خود دیده    
یکــی بــه یــاد جهنــم ز تـــابش گرمـــاست

یکی بــه خیمــه نــدای الهــی العفوش    
یکی دو دیده‌‌اش ازاشک شوق چون دریاست

یکی بـه امـــر خداونـــد ســر تراشیــده    
یکی دو دست دعایش به سوی حق بالاست

ســلام بــاد بــر آن مُحـــرم خداجویـــی   
 که روح بنـدگی از اشـک دیــده‌اش پیــداست

ســلام بــاد بـــر آن کـــاروان صحــراگرد    
 که لحظـه‌لحظـه بـه دنبـال سیـدالشهداست

ســلام بــاد بــه عبـاس و اکبـر و قاسم    
که حـج واجبشــان در زمیـن کــرب‌ و‌ بـلاست

سـلام بـاد بـه اخـلاص و صـدق ابراهیم    
که بهـر ذبـح پسـر همچـو کــوه، پابرجــاست

سـلام بـاد بـه ایثـار و عشـق اسمـاعیل    
که سر بـه دست پـدر داد و خـویش را آراست

وجـود او همــه تسلیم محض پـا تـا سر    
که دست شست زجان و سر و خدارا خواست

کشیــد تیـغ ولـی آن گلــو بریــده نشد    
فتــاده بـود بـه حیـرت کـه عیب کــار کجاست

بـه تیـغ گفـت ببــر! تیــغ گفت ابـراهیم!    
خـدات گفتـه نبـر! گـر بـرم خطاست خطاست

خلیــل! یــا مرنــی و الجلیـــل ینهانـــی   
 هوالعزیــز، همانــا کــه حکــم، حکم خداست
 
چه امتحان عظیمی چه صدق و اخلاصی   
 تــو از خـــدا و خداونــد از تــو نیــز رضـــاست

بـه جـای ذبـح پسر ســر ز گوسفند ببر!    
که ایــن پســـر پــدر بهتریــن پیمبــر ماست

مبــاد تیغ کشــی بــر گلــوی اسماعیل    
به هوش باش که در صلب این پسر زهراست
 
درست اگــر نگــری در وجــود ایـن فرزند    
جمــال نـفس رســول خــدا علــی پیــداست

گــذار خنجــر و دست ذبیح خــود بگشا   
 کـه ذبــح اعظــم مــا ظهــر روز عاشــوراست

ذبیح مــاست حسینــی که پیکر پاکش    
هـزار پـاره ز شمشیــر و تیــغ و تیـر جفـاست

بدان خلیل که تنها ذبیح ماست حسین    
 کـه پیکــرش بـه زمین، سـر به نیزۀ اعداست

ذبیح ماست حسینی که جلوه‌گاه رخش     
تنـور و نیــزه و دیـر و درخـت و تشت طلاست

ذبیح ماست شهیدی که تا صف محشر    
تمـــام وسعت ملـک خــداش بــزم عـــزاست
 
سلام خالق وخلقت به خون پاک حسین    
کـه زخـم نیـزه و خنجــر بـه پیکــرش زیباست
 
هــزار مرتبــه شــد کشتــه روز عاشورا   
 زبس‌که زخم به زخمش رسید ازچپ و راست
 
گلوی تشنه، سرش را ز تــن جدا کردند     
که بهــر داغ لبش چشـم عالمــی دریــاست

به جز ز اشک غمش دل کـجا شود آرام    
به غیــر تـربت پاکـش کــدام خـاک،شفاست؟

به یـاد دست علمـدارش آه ماست علم    
بـرای آن لـب خشکیـده چشـم مـاسقــاست 
 
به غیــر وجــه خــدا کـل مــن علیها فان    
یقین کنیــد همانـا حسیـن، وجــه خـــداست
 
بـه یـاد خـون گلــوی حسیـن تــا صـف حشــر 
سرشک«میثم»اگر خون شودهمیشه رواست 

غلامرضا سازگار

 

 

موضوعات مرتبط: عید قربان

برچسب‌ها: اشعار عید قربان مهدی وحیدی

       علیرضا قزوه

      کیست تا کشتی جان را ببرد سوی نجات
      دست ما را برساند به دعای عرفات

      موسی من تو به دنبال کدامین خضری؟
      گوشه ی چشم تو ابری ست پر از آب حیات

      خوش به حال شهدایی که نمردند هنوز
      که دلی دارند بشکسته تر از پیرهرات

      دردشان دردی ست از درد ابوالفضل علی
      تشنه لب با تن پر زخم لب شط فرات

      نیست جز از جگر خونی شان این همه گل
      نیست جز از نفس زخمی شان این برکات

      یا حسین ابن علی عشق، دعای عرفه ست
      عشق آن عشق که بیرون بردم ازظلمات

      پشت بر کعبه نکردی که چنان ابراهیم
      به منا با سر رفتی پی رمی جمرات

      به منا رفتی و قنداقه ی توحید به دست
      تا بری باشی از ملعبه ی لات و منات

      تو همه اصل و اصولی تو همه فرع و فروع
      تو همه حج و جهادی تو همه صوم وصلات

      ظاهر و باطن تو نیست بجز جلوه حق
      که هم آیین صفاتی و هم آیینه ی ذات

      مرحبا آجرک الله بزرگا مردا
      نیست در دست تو جز نسخه ی حاجات و برات

      شعر ناقابل من چیست که نذر تو شود
      جان ناقابل من چیست که گویم به فدات

      تو کدامین غزلی عطر کدامین ازلی؟
      از تو گفتن نتوانند چرا این کلمات؟

      جبل الرحمه همین جاست همین جا که تویی
      پای این سفره که نور است و سلام و صلوات

*************************

     رحمان نوازنی

      ظهر زیبای وقوفه یه وقوف آفتابی
      یه وقوف عاشقونه زیر آسمون آبی

      عرفات چشش به راهه تا وقوفتو ببینه
      تا که یک لحظه کنار صاحب خودش بشینه

      ظهر زیبای وقوفه کاش منم وقف شما شم
      تا یه صبح عید قربون نذر آقای منا شم

      من نشستم اینجا مثل یه گدای سرراهی
      بین این همه سفید پوش با لباس روسیاهی

      میگن امروز عرفاته گدایی فعل حرومه
      آخه بخشیدن تو این روز از قدیم رسم و رسومه

      بزار یک کم خودمونی درد دل کنم دوباره
      بزار تو شبای تارم بریزم یه کم ستاره

      گناهام بسکه زیاده کی میتونه بشماره؟
      چاره ای برام بساز تا هی بهم نگن بیچاره!

      خاک عالم تو سر من که بیچاره ی گناهم
      جوونیم هزینه شد، رفت، تو اجاره ی گناهم

      کمک کن که دوباره سر سجاده بشینم
      تا زیر این آسمونا یک کم افتاده بشینم

      دست بکش به روی چشمام هوس نگاتو کردم
      یه پر و بالی بده که دوباره هواتو کردم

      دستمو بگیر بلند شم قصد کربلاتو کردم
      هوس بارون گریه توی روضه هاتو کردم

      اجازه می دید که قبل از اینکه ما دعا بخونیم
      یک کمی از عرفات کربلایی ها بخونیم

 

*************************

      غلامرضا سازگار

      لبیک که در دل عرفات است و منایم
      لبیک که از خویش نمودند جدایم

      لبیک که سر تا به قدم محو خدایم
      لبیک که امروز ندانم به کجایم

      پرواز کنان زین قفس جسم ضعیفم
      گه در جبل الرحمه و گه مسجد خیفم

      آن وادی سوزنده که دل راهسپارش
      پیداست دو صد باغ گل از هر سرخارش

      دارند همه رنگ خدائی زعبارش
      هر کس به زبانی شده همصحبت یارش

      قومی به مناجات و گروهی به دعایند
      از خویش سفر کرده در آغوش خدایند

      این جا عرفات است و یا روح من آن جاست
      هم شده آتشکده هم دیده دو دریاست

      پای جبل الرّحمه یکی زمزمه بر پاست
      این زمزمه فریاد دل یوسف زهراست

      این سوز حسین است که خود بحر نجات است
      می سوزد و مشغول دعای عرفات است

      دیشب چه شبی و چه مبارک سحری بود
      ما غافل و در وادی مشعر خبری بود

      در محفل حجاج صفای دگری بود
      اشک شب و حال خوش و سوز جگری بود

      هر سوخته دل تا به سحر تاب و تبی داشت
      اما نتوان گفت که مهدی چه شبی داشت

      ای مشعریان دوش به مشعر که رسیدید
      آیا اثر از گمشدهۀ شیعه ندیدید؟

      آیاد دل شب نالۀ مهدی نشنیدید
      آیا زگلستان رخش لاله نچیدید؟

      آن گمشده مه تا به سحر شمع شما بود
      دیشب پسر فاطمه در جمع شما بود

      امروز به هر خیمه بگردید و بجوئید
      گرد گنه از آینۀ دیده بشوئید

      در داخل هر خیمه بگردید و بجوئید
      یابن الحسن از سوز دل خسته بگوئید

      شاید به منی چهرۀ دلدار ببینید
      از یار بخواهید رخ یار ببینید

      امروز که حجاج به صحرای منایند
      از خویش جدایند و در آغوش خدایند

      لب بسته سراپا همه سرگرم دعایند
      در ذکر خدا با نفس روح فزایند

      کردند پر از زمزمه و ناله منی را
      یک قافله بگرفته ره کرب و بلا را

*************************

      محمود ژولیده

      کیست از این بی نوا بیچاره تر
      کیست در کویت ز من آواره تر

      کیست در آوارگی صاحب مکان
      هر کجا باشم کنار لا مکان

      کیست این درمانده را گردد مجیب
      غیر تو ای بهترین یار و حبیب

      من بذکر نامت عادت کرده ام
      مستی از جام سعادت کرده ام

      وای اگر رویت بگردانی ز من
      مستیِ کویت بگردانی ز من

      من بدرگاه تو رو آورده ام
      دیده ای در جستجو آورده ام

      هرکه از درگاه خود می رانَدَم
      نازنین ارباب من می خوانَدَم

      من غبار کاروان را دیده ام
      سوز زنگ قافله بشنیده ام

      من هم آخر کربلایی می شوم
      با دعایی نینوایی می شوم

      با حسین و زینب و عباس او
      می شوم همراه باغ یاس او

      بر دعای اصغرش دل بسته ام
      بر سه ساله دخترش دل بسته ام

      با علی اکبر من و هم عهدی ام
      تا ابد پای رکاب مهدی ام

      خرّم آنروزی که عبدت می شوم
      با سر و جان خرج عهدت می شوم

 

 

موضوعات مرتبط: شب و روز عرفه

برچسب‌ها: اشعار روز عرفه مهدی وحیدی

 
 
نام ما را ننویسید، بخوانید فقط
سر این سفره گدا را بنشانید فقط
 
آمدم در بزنم، در نزنم می میرم
من اگر در زدم این بار نرانید فقط
 
میهمان منتظر دیدن صاحب خانه ست
چند لحظه بغل سفره بمانید فقط
 
کم کنید از سر من شرّ خودم را، یعنی
فقط از دست گناهم برهانید... فقط
 
حُرّم و چکمه سر شانه ام انداخته ام
مادرم را به عزایم ننشانید فقط
 
صبح محشر به جهنم ببریدم اما
پیش انظار گنهکار نخوانید فقط
 
پیش زهرا نگذارید خجالت بکشیم
گوشه ای دامن ما را بتکانید فقط
 
حقمان است ولی جان اباعبدالله
محضر فاطمه ما را نکشانید فقط
 
سمت آتش ببری یا نبری خود دانی
من دلم سوخته، گفتم که بدانید فقط
 
گر بنا نیست ببخشید، نبخشید اما
دست ما را به محرم برسانید فقط

علي اكبر لطيفيان

**************************
 
پهن شد سفره ي احسان، همه را بخشيدي
باز با لطف فروان همه را بخشيدي
 
ابر وقتي كه ببارد همه جا مي بارد
رحمتت ريخت و يكسان همه را بخشيدي
 
گفته بودند به ما سخت نمي گيري تو...
همه ديديم چه آسان همه را بخشيدي
 
يك نفر توبه كند با همه خو مي گيري
يك نفر گشت پشيمان همه را بخشيدي
 
پس گنهكاري امروز مرا نيز ببخش
تو كه ايام قديم، آن همه را بخشيدي
 
حيف از ماه تو كه خرج گناهان بشود
تو همان نيمه ي شعبان همه را بخشيدي
 
داشت كارم گره مي خورد ولي تا گفتم:
" جان آقاي خراسان" همه را بخشيدي
 
بي سبب نيست شب جمعه شب رحمت شد
مادري گفت "حسين جان" را بخشيدي

علي اكبر لطيفيان

**************************

 
چشم مرا پیاله ی خون جگر کنید
هر وقت تر نبود به اجبار تر کنید
 
من کمتر از گدای شب جمعه نیستم
خانه به خانه دست مرا در به در کنید
 
بدکاره ها به نیمه نگاهی عوض شدند
ما را فُضیل فرض کنید و نظر کنید
 
این تحبس الدّعا شدن از مرگ بدتر است
فکری برای این نفس بی اثر کنید
 
باید برای سوختنم چاره ای کنم
این روزه روزه نیست برایم سپر کنید
 
العفو گفتنم که به جایی نمی رسد
ذکر علی علیّ مرا بیشتر کنید
 
در می زنیم و هیچ کسی وا نمی کند
پس زودتر امام رضا را خبر کنید

علي اكبر لطيفيان

**************************

چون ابر سیاهی شده ‌سنگین بار‌م
این گونه ز ‌شر‌مسار‌ی ا‌م مي‌بار‌م

جود و کر‌مت اميدوار‌م ‌کر‌د‌ه
ور ‌نه به چه رو‌ی ‌من به تو روی آر‌م

**
هر لحظه و دم به دم، ظَلَمتُ نَفسِی
من ماندم و بار غم، ظَلَمتُ نَفسِی

گفتی که اگر توبه شکستی بازآ
صد بار شکسته ام، ظَلَمتُ نَفسِی

**
بی توشه و زاد راه، ما لا اَبکِی
رویم ز گنه ‌سیاه، ما لا اَبکِی

در نامه ي ا‌عمال ‌من ‌سر‌گشته
یک ‌حُسن نمانده آه ما لا اَبکِی

**
من آمده ‌ا‌م ‌تو‌شه ‌ا‌ی ‌ا‌ز ‌آ‌هم ‌د‌ه
سوز ‌نفس و اشک ‌سحرگاهم ده

هر چند ‌تما‌م کرده ‌ا‌ی ‌نعمت را
یک بار دگر به کربلا راهم ده

یوسف رحیمی

**************************

امروز به کوی تو گرفتار زیاد است
مثل من شرمنده گنهکار زیاد است

اما کرم توست که بسیار زیاد است
بخشندگی ات حضرت ستار زیاد است

 در کوی وفا شاه و گدا فرق ندارند
وقت کرم تو فقرا فرق ندارند

خواندی تو دگر بار به کویت همگان را
هرکس که به سرمایه ی خود دیده زیان را

یا داده ز کف فرصت ماه رمضان را
با خویش بیارد دل و جان نگران را

گفتی که گناه دل پر آه ببخشی
امروز به اندازه ی یک ماه ببخشی

بعد از رمضان رشته ی خود با تو بریدم
من هرچه کشیدم فقط از خویش کشیدم

روز عرفه آمد و شد تازه امیدم
آغوش گشودی که به سوی تو دویدم

من آمده ام باز توانم بده امروز
اصلا تو بیا راه نشانم بده امروز

آفت زده بر حاصل من بار ندارد
این بار به غیر از تو خریدار ندارد

این بنده خودش آمده پس جار ندارد
اصلا زمین خورده که آزار ندارد

بر آنکه زمین خورده جفا را نپسندند
رفتم همه جا جز تو گدا را نپسندند

حالا که من افتاده ام از نام و نشان ها
حالا که نشستم ز فراغت به فغان ها

مگذار بیفتد سخنم روی زبان ها
مگذار شود فاش ز من راز نهان ها

من آبرویم در خطر افتاده نظر کن
حالا که گدا پشت در افتاده نظر کن

هر چند ندیدم ز دعایم اثراتی
نه حال بکا دارم و نه حال صلاتی

من را برسانید به یار عرفاتی
جز عشق حسین نیست مرا راه نجاتی

شرمنده کند باز مرا از کرم خود
ما را به سلامی ببرد در حرم خود

این قدر مگو از لب و دندان دُر افشان
این قدر مده شرح ز گیسوی پریشان

خواهر شده از لحن دعای تو هراسان
برگرد مدینه مرو کوفه حسین جان

ترسم که کسی بشکند آئینه ات آقا
یا آنکه نشیند به روی سینه ات آقا

گفتم عرفه فرصت دیدار مهیاست
هر ساعت این روز خبر دار ز آقاست

خوش آنکه دلش هم نفس یوسف زهراست
اما همه ی عشق فقط روضه ی سقاست

در روضه ی او عطر گل یاس بیاید
خود گفته که در روضه ی عباس بیاید

برگرفته از سایت دوستداران حاج منصور

**************************

قربان چشم یار که مانده به راه من
از دور هم به سوی تو باشد نگاه من

من از قرارگاه شب قدر آمدم
حالا غروب مزدلفه شد پناه من

بی چاره میشوم اگر از تو جدا شوم
دستم بگیر ای غم تو تکیه گاه من

دارم امید یک عرفه مَحرمم کنی
با من بگو بیا که تویی از سپاه من

هرقدر طی کنم به تو جانا نمیرسم
آخر بگو که چه باشد گناه من

این دیده خیمه گاه علمدار کربلاست
آقا بزن قدم تو در این خیمه گاه من

حاج محمود ژولیده

موضوعات مرتبط: شب و روز عرفه

برچسب‌ها: اشعار روز عرفه مهدی وحیدی

       
      حسين قافله ات نيّتِ سفر دارد
      تو ميروي و خدا از دلت خبر دارد
      
      براي بدرقه اُمّ البنين هم آمده است
      به جاي مادرتان دست بر كمر دارد
      
      مسيرتان،زياد است و دخترت كوچك
      براي دختر تو اين سفر خطر دارد
      
      براي قاسم از اينجا زره ببر آقا
      براي پيكر او سنگها شرر دارد
      
      ميان قافله ات جا كه هست با زينب
      بگو كه چادر و معجر اضافه بر دارد
      
      بيا حسين عوض كن تو ساربانت را
      گمان كنم كه به انگشترت نظر دارد
      
      بيا براي خودت هم كفن بخر آقا
      ثواب دارد عزيزم كجا ضرر دارد
      
      علی اصغر انصاریان
       
      *******************
       
        
      از زبان حضرت ام البنین(س)
      
      قصد کرده است از وطن برود
      پنجمین رکن پنج تن برود
      
      این حسین است که غریب شده
      کاش می شد که با حسن برود
      
      او به هر حال می شود عریان
      چه نیازی ست با کفن برود!
      
      هر چه کردند جان معجر من
      نگذاری که پیرهن برود
      
      قسمت می دهم اجازه نده
      شمر با پا روی بدن برود
      
      نگذاری که نیزه ی کُندی
      جای پهلوش بر دهن برود
      
      نکند بی حسین برگردی
      نکند آبروی من برود
      
      علی اکبر لطیفیان
      برگرفته از سایت روضه
      
      ********************
      
        
      حج از حجاز عازم دشت بلا شده
      حاجیّ عشق راهی کرب و بلا شده
      
      این حاجیان سلاله ی زهرای اطهرند
      یک کاروان نور، سفیر خدا شده
      
      اینها فدائیان تولّای حیدرند
      ذبح عظیم، راهی دشت منا شده
      
      پنهان کنید از عرفه خیمه گاه را
      این خیمه گاه بازدِهش نینوا شده
      
      نور خدا به ظلمت شب بار بسته است
      یعنی که وقت هدیه ی خون خدا شده
      
      ای محرمان رکاب بگیرید عمّـه را
      زینب پیمبـر سفـر کربـلا شـده
      
      رؤیت شده ستاره ی دنباله دار عشق
      از آسمان به سوی زمین راه وا شده
      
      اطفالِ خردسالِ زبان بسته را ببین
      حالا زبانشان به عمو آب وا شده
      
      محمود ژولیده

       
      *******************
       
       
      وقتی که می رفتند دنیا گریه میکرد
      شهر مدینه مثل زهرا گریه میکرد
      
      وقتی که می رفتند پشت پای آنها
      چشمان جبرائیل حتی گریه میکرد
      
      پائین پای ناقه مریم گریه میکرد
      دورِ سر گهواره عیسی گریه میکرد
      
      این است آن داغ عظیمی که برایش
      حتی میان تشت یحیی گریه میکرد
      
      این است زینب بانویی که زیر پایش
      زانوی لرزه دار سقا گریه میکرد
      
      بوسید اکبر دستهای مادرش را
      در زیر چادر، ام لیلا گریه میکرد
      
      بر روی دامن مادری در گوش طفلش
      آهسته تا میگفت لالا گریه میکرد
      
      یک کاروان گریه شد وقتی رقیه
      با گفتن بابا، بابا گریه میکرد
      
      در زیر پای محمل مستوره عشق
      منزل به منزل ریگ صحرا گریه میکرد
      
      وقتی که میرفتند عالم سینه میزد
      وقتی که میرفتند دنیا گریه میکرد
      
      علی اکبر لطیفیان
       
      *******************

       
       
       آقا چه شد كه حج شما نيمه كاره ماند
       شبهاي شهر مكه چرا بي ستاره ماند
      
       بار سفر مبند، دلم شور مي زند
       گويا قيامت است،مَلك صور مي زند
      
       من خواب ديده ام، سرتان را به ني زدند
       گرگان تشنه، زوزه كشان لب به مِي زدند
      
       ديدم نسيم شانه به گيسوت مي زند
       مَرهم به زخم گوشه ي ابروت مي زند
      
       ديدم تو را به نيزه شه ميگسارها
       هو مي كشند دوروبرت ني سوارها
      
       آقاي من،شما كه مسيح عشيره اي
       در كوفه متهم به گناهي كبيره اي
      
       اينجا بمان كه حرمت كعبه تويي حسين
       آقا مرو، كه عزت كعبه تويي حسين
      
       ديدم كه حاجيان منا لنگ مي زدند
       شيطان پرست ها به خدا سنگ مي زدند
      
       حالا كه مي روي سفري پرخطر حسين
       پس لااقل سه ساله ي خود را مبر حسين
      
       پاشيدم آب پشت سر محمل رباب
       با ظرف اشك ديده ي خونين جگر حسين
      
       فكري به حالِ روز مباداي ايل كن
       چندين قواره چادر ديگر بخر حسين
      
       اين ساربان به درد مسيرت نمي خورد
       يك ساربان اهل نظر را ببر حسين
      
       او نقشه ها كشيده كه دور وبر شماست
       چشمش مدام خيره به انگشتر شماست
      
       با بردنش نمك به جگر مي خورد حسين
       شش ماهه ي تو زود نظر مي خورد حسين
      
       با اينكه مست ذكر خوش يارب توأم
       اما هنوز مضطرب زينب توأم
      
       يعقوب چشم آينه ها پير مي شود
       اين شهر بي حضور تو دلگير مي شود
      
       دارد ز ديده قافله ات دور مي شود
       كم كم بساط  روضه ي ما جور مي شود
      
      وحید قاسمی
       
    *******************

      
      از مکه خبر آمده داغ است خبرها
      باید برسانند پدرها به پسرها
      
      از مکه خبر آمده از رکن یمانی
      نزدیک اذان ناله بلند است سحرها
      
      داغ است خبرها نکند باد مخالف
      در شهر بپیچد بزند شعله به درها
      
      نزدیک سحر قافله ای رد شد از اینجا
      ماندیم دوباره من و اما و اگرها
      
      باید بروم زود خودم را برسانم
      حتی شده حتی شده از کوه و کمرها
      
      از مکه خبر رفته رسیده ست به کوفه
      حالا همه با خیره سری خیره به سرها
      
      بر خاک عزیزی ست... ولی پیرهنش را...
      سربسته بگویند پسرها به پدرها
      
      برخاک عزیزی ست و در راه عزیزی ست
      خود را برسانید که داغ است خبرها
      
      حسن بیاتانی

موضوعات مرتبط: حركت كاروان از مكه به كربلا

برچسب‌ها: اشعار حرکت امام حسین(ع)از مکه به سمت کربلا مهدی وحیدی

 
     
      از حالِ زار نامه برت حرف می زنند
      از این سفیر دربه درت حرف می زنند
      
      در مسجدی که عطر علی می وزد از آن
      از بی نمازی پدرت حرف می زنند
      
      نیزه فروش هایِ نظرتنگ ِ چشم شور
      ازقد وقامت پسرت حرف می زنند
      
      کاراز بهای گندم ری هم گذشته است
      ازقیمتِ سر قمرت حرف می زنند
      
      دیدم کنیزهای دم بخت ِ بی جحاز
      از دختران در سفرت حرف می زنند
      
      دیدم که درمحله ی خورجین فروش ها
      خولی و شمر پشت سرت حرف می زنند
      
      وحید قاسمی
       
      ********************
       
      
      آقا سلام می دهم از جان و دل به تو
      تا این که بشنوم «وَ علیک السّلام» را
      آقا کمی اجازه بده درد دل کنم
      امّا خودت بگو که بگویم کدام را
      **
      کوچه به کوچه می روم و گریه می کنم
      از دست بی وفایی این نانجیب ها
      گفتم بیا به کوفه پشیمان شدم حسین
      کوفه میا امام غریب قریب ها
      **
      این مردمی که بنده ی دینار و درهمند
       یک یک تمام بیعتشان را شکسته اند
      این نان به نرخ روز خوران قسم فروش
      دست مرا ز حیله و نیرنگ بسته اند
      **
      تّجار کوفه فکر ادای نماز شکر
      از بس که کارشان سر و سامان گرفته است
      فهمیدم از شلوغی بازارهای شهر
      کار تمام نیزه فروشان گرفته است
      **
      این جا همه به فکر خرید لوازمند
      اجناسشان شده سپر و خنجر و کمان
      در انتظار روز پذیرایی تواند
      آذین شهرشان شده سرنیزه و سنان
      **
      بازی کودکانه ی اطفالشان شده
      پرتاب سنگ بر نوک نیزه ز روی بام
      وقتی که می خورد به هدف ضربه هایشان
      حس می کنند از این که گرفتند انتقام
      **
      دیدم به دست حرمله تیر سه شعبه ای
      کز دیدنش تنور دلم پر شراره شد
      از هر هزار تیر یکی هم خطا نرفت
      از ضرب شست او جگرم پاره پاره شد
      **
      نقشه برای دخترک تو کشیده اند
      کوفه میا که کوفه پر از قوم کافر است
      در بین هر محله شان هر شبانه روز
      حرف از کنیز بردن و خلخال و معجر است
      
      محمد فردوسی
       
   ********************

       
      از اعتبار حرمت گفتارهایشان
      مغرب شکست بیعت بسیارهایشان
      
      یک پیره زن فقط به سفیرت پناه داد
      ماندم چه شد تعارف و اصرارهایشان؟
      
      کوفه مرا ز روی تو شرمنده کرده است
      سر می زنم ز غصه به دیوارهایشان
      
      جای طناب، بر دهنم مشت می زدند
      اینجا همه عوض شده رفتارهایشان
      
      محصول باغ ها همه خرج سپاه شد
      از خار و سنگ پر شده انبارهایشان
      
      خرما فروش یک شبه خنجر فروش شد
      تغییر کرده کاسبی وکارهایشان
      
      سکه شده فروختن چکمه هایشان
       رونق گرفته دکه ی نجارهایشان
      
      بر روی میخ جسم مرا پشت و رو زدند
      لعنت به رسم کوفه و هنجارهایشان
      
      اینجا سر برادر تو شرط بسته اند
       غوغا شده میان کماندارهایشان
      
      اینجا برای غارت خلخال و روسری
      خرجین خریده اند خریدارهایشان
      
      جواد پرچمی
       
      ********************
       
       
      در حق و باطل عادتِ تشکیک دارد
      با جهل خویشاوندی نزدیک دارد
      در فتنه قومی قابل تحریک دارد
      مثل مدینه کوچه ی باریک دارد
      
      می خوانمت با چشم های کم فروغم
      من عابر آواره ی شهر دروغم
      
      در بین این ها کاتبان نامه دیدم
      مشتی به ظاهر زاهد و علامه دیدم
      سرگرم برپا کردن برنامه دیدم
      غارتگر انگشتر و عمامه دیدم
      
      خواهی شنید از کوچه هایش بوی خون را
      روی لبم "انّا الیه راجعون" را
      
      یک شهر از وحشت زبانش لال گشته
      مردانگی روی زمین پامال گشته
      آهنگری در شهرشان فعّال گشته
      کوفه مهیّا بهر استقبال گشته
      
      هر باغ را آماده ی پاییز کردند
      دندان برای غنچه هایت تیز کردند
      
      این پینه های مانده بر روی جبین را
      حق ناشناسان به ظاهر اهل دین را
      بهتر بگویم گرگ های در کمین را
      حق از زمین بردارد این قوم لعین را
      
      اینجا نمانده هیچ کس پای تو، برگرد
      جانم به قربان قدم های تو، برگرد
      
      اینها فقط انبان زر را می شناسند
      بینند اگر باغی تبر را می شناسند
      آتش نشاندن بر جگر را می شناسند
      بر روی نیزه جای سر را می شناسند
      
      در خواب دیدم غارت انگشتری را
      آتش به دندانش گرفته معجری را
      
      آه این جماعت از عمویم کینه دارند
      از خاندانت کینه ی دیرینه دارند
      بغض امیرالمومنین در سینه دارند
      
      اینجا پذیرایی شود مهمان به نیزه
      یک بار دیگر می رود قرآن به نیزه
      
      حالا که مسلم بی پناه افتاده اینجا
      از ارتفاعی نابه گاه افتاده اینجا
      از دیده اش خونابه راه افتاده اینجا
      نوکر سرش در پای شاه افتاده اینجا
      
      شرمنده باشد از نگاه خواهر تو
      یک شهر دارد کینه از آب آور تو
      
      حالا که باید یار من تنها بماند
      ای کاش پای ناقه در گل جا بماند
      درد دلم بسیار بود اما بماند
      دنیا برای مردم دنیا بماند
      
      اینجا نمانده هیچ کس پای تو، برگرد
      جانم به قربان قدم های تو، برگرد
      
      هادی ملک پور
       
      ********************

       
      "همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
      چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی"
      
      فاصله است و بیقرارم که نیامدی کنارم
      چه کنم صبا رساند به من از تو عطر و بویی
      
      به لب شکسته ی من سخنی به جای مانده
      تو میا عزیز زهرا به دیار ننگ جویی
      
      به دیار بی وفایی چه کنم اگر بیایی
      به خدا قسم نداری تو به کوفه جز عدویی
      
      به دیار خصم حیدر تو سه ساله را نیاور
      که ز سیلی مکرّر بشود کبود رویی
      
      به میان کوچه آتش به سر غریب ریزند
      شده شهر کوفه مشهور که ندارد آبرویی
      
      تن من سر قَناره به تو می کند اشاره
      که کنند پاره پاره ز تو حنجر و گلویی
      
      تو مگو به دختر من که چه آمده سر من
      به دلم یقین نشسته که رضایتش بجویی
      
      به زلال آب سوگند به گل رباب سوگند
      که شود حرام بر تو قطرات آبِ جویی
      
      چو سرت ز تن جدا شد، به فراز نیزه ها شد
      ز سرم به روی نیزه، بنما تو جستجویی
      
      جواد حیدری
             
      ********************
       
       
      یک طرف سرمستی و غوغای عالمگیرشان
      یک طرف طومار امضاهای بی تاثیرشان
      
      کوفه شهر اشرفی و درهم و دینار هاست
      اعتباری نیست بر آرا و بر تدبیرشان
      
      این همان شهریست که می کرد عمویم مرتضی
      با سبوی آب و قدری نان و خرما سیرشان
      
      این همان شهریست که مردانش از روز ازل
      با خیانت به علی خورده رقم تقدیرشان
      
      تا همین دیروز من مولایشان بودم ولی...
      همدمم حالا شده سنگینی زنجیرشان
      
      دیشب اصلا خواب با چشمان خیسم خو نکرد
      از صدای صیقل سر نیزه ها و تیرشان
      
      حرف آخر یابن زهرا مردم این سرزمین
      جملگی با توست دلهاشان ولی شمشیرشان…
      
      علی آمره
       
      ********************
       
       
      شك و تريديشان يقيني بود
      آسمانهايشان زميني بود
      
      همه دنبال وعده گندم
      شهر مشغول خوشه چيني بود
      
      كوچه ها خالي از وفای به تو !
      خانه ها گرم شب نشيني بود
      
      خودشان را نشان نمي دادند
      پشت هر سايه اي كميني بود
      
      دست غفلت هميشه در دست
      زندگي هاي اينچنيني بود
      
      همه فتوا به خويش مي دادند
      هر كسي مجتهد به ديني بود
      
      نامه ام را نوشته ام اما كاش
      يك نفر مرد، يك اميني بود...
      
      صبح تا شب تو را دعا كردم
      تا نيايي خدا خدا كردم 
      
      خوب در حق تو وفا كردند !
      كه مرا اينچنين رها كردند
      
      شب شد و مثل يك غريبه مرا
      از سر خويش زود وا كردند
      
      و نخوانده؛ نماز مغرب را
      در نماز عشا قضا كردند
      
      پشت ديوار مسجد كوفه
      پشت ابليس اقتدا كردند
      
      آه؛ مولا تو ديده اي حتماً
      با من آن شب چگونه تا كردند
      
      در هر خانه اي كه رفتم آه
      در غربت به روم وا كردند
      
      دست من آب هم نمي دادند
      كوفه را مثل كربلا كردند
      
      خواب ديدم كه در مناي توأم
      اولين ذبح كربلاي توأم
      
      خواب ديدم كه كوفه جان مي داد
      نامه ام را به اين و آن مي داد
      
      گريه گريه بهانه ام آن شب  
      پشت دروازه را نشان مي داد
      
      نيزه اي چرخ مي زد و در شهر
      سر خورشيد را تكان مي داد
      
      دست هاي ترحم كوفه
      به اسيران لباس و نان مي داد 
      
      صورتی هي بنفشه مي چید و 
      دسته دسته به آسمان مي داد
      
      اگر از هر كسي كه مي ترسيد
      سر عباس را نشان مي داد
      
      يك نفر با تمام سنگ دلي
      سنگ در دست ديگران مي داد
      
      دل آئينه ها ترك برداشت
      سنگ می خورد، هر كسي پر داشت
      
      يك نفر گفت: تيغ بُرّان است
      دیگری گفت: مرد ميدان است
      
      يك نفر گفت: گرد و خاك هواست
      دیگری گفت: باد و طوفان است
      
      يك نفر گفت: روبرو نشويد
      شير سرخ بَرو بيابان است
      
      يك نفر گفت: اين دلش درياست
      پيك دريا ، سفير مرجان است
      
      يك نفر گفت: قيمتش چند است
      ديگري گفت: قيمتش جان است
      
      يك نفر گفت: آتشش بزنيد
      ديگري گفت: او گلستان است
      
      يك نفر گفت: درد آينه چيست؟
      ديگري گفت: سنگ باران است  
      
      يك نفر گفت: جشن مي گيريم
      بكشيدش كه عيد قربان است
      
      يك نفر گفت: يك كفن ببريد
      هرچه باشد ولي مسلمان است
      
      باسم رب الحسين رب شهيد
      خون مسلم به پاي يار چيكد
      
      رحمان نوازنی
       
      ********************

       
       
      چشمم برای آمدنت اشک پرور است
      از چشمهای منتظرم کوچه ها تر است
      
      پیک توام که در قفس تنگ آمده است
      نامه بری که زخمی و بی بال و بی پر است
      
      پرواز را ز خاطر من برده این دیار
      این سرنوشت بی کسی یک کبوتر است
      
      گفتم بنالم از غم و بر سر زنم ولی
      از چه بگویم آه که غمها مکرر است
      
      از نعل تازه ای که به اسبانشان زدند
      از کوفه ای که رونقش از تیغ و خنجر است
      
      از بامها که جای گل از سنگ پر شده است
      از آتش تنور که سرگرم یک سر است
      
      یا از محلّه های یهودی نشین شهر
      از چشم بی حیا که به دنبال معجر است
      
      از گوشها که منتظر گوشواره اند
      از مردمی که وعده ی سوغاتشان زر است
      
      از ناکسی که در پی انگشتریِ توست
      از خنجری که منتظر زخم خنجر است
      
      از دستهای زبر و خشن، تازیانه ها
      از پنجه ها که در پی گیسوی دختر است
      
      از هرچه نیزه، نیزه ی اینان بلندتر
      از هرچه تیر، تیر سه شعبه گرانتر است
      
      حسن لطفی
       
   ********************

       
      سوي کوفه ميا که پيچيده
      بوي غربت ميان هر کوچه
      باز تکرار بي وفائي هاست
      باز دستان بسته در کوچه
      **
      حسّ دلتنگي قفس دارد
      آسمان کوچ کرده از اين شهر
      عشق و احساس و عزت و غيرت
      هم زمان کوچ کرده از اين شهر
      **
      اين قبيله چقدر بي دردند
      بي حيائي ست خصلت کوفه
      مشک‌ها طعم تشنگي دارد
      و سراب است بيعت کوفه
      **
      غربت زائر غريبي را
      به نظاره نشسته اند آقا
      نيزه نيزه در انتظار تواند
      همه پيمان شکسته اند آقا
      **
      در کمين نگاه مهتابند
      بغض ها ، کينه ها ، کبودي ها
      و براي تو نقشه ها دارند
      کوفيان ، شاميان ، يهودي ها
      **
      دلشان را  ز کينه ي مولا
      دم بدم پر گدازه مي کردند
      دل من آه ارباً اربا شد
      نعل ها را که تازه مي‌ کردند
      **
      دگر آقا چه خوب مي‌فهمم
      ندبه ي بي جواب يعني چه
      التماس نگاه لب تشنه
      ناله ي آب آب يعني چه
      **
      ندبه هايي غريب مي بارد
      صحنه هايي عجيب را ديدم
      پرده افتاد ! در همين کوچه
      سر شيب الخضيب را ديدم
      **
      گرد خورشيد خون گرفته ي عشق
      نيزه ها ازدحام مي کردند
      سنگ ها بر لبي ترک خورده
      بوسه بوسه سلام مي کردند
      **
      سوي کوفه ميا که پيچيده
      بوي غربت ميان هر کوچه
      مي شود باز داغ ها تکرار
      داغ دستان بسته در کوچه
      
      یوسف رحیمی
       
     ********************
       
      دشمن کینه ای نغمه ی مرغ سحرید
      حرف از چشم بهانه است، به خون تشنه ترید
      
      تا که دیدید غریبی به سراغم آمد
      مثل دیوار شدید و همگی کور و کرید
      
      از سر نیزه ی بی تاب شما معلوم است
      خوب از حسّ پدر با پسرش باخبرید
      
      اسمی از شیشه شنیدید همه سنگ شدید
      نامی از چادر و دامن که شده شعله ورید
      
      اینقدر حرص که از دست شما می بارد
      کی ز خلخال و النگوی کسی می گذرید؟
      
      عطش غارتتان تا که فرو بنشیند
      ببرید از تن من هرچه که دارم ببرید
      
      یک نفر با همه ی غربت خود می آید
      لااقل این همه شمشیر برایش نخرید
      
      مغرب خونی یک روز سرم را پیش
      سر خاکستری شاه حرم می نگرید
      
      علیرضا لک

       
     ********************

       
      زبانحال دختر حضرت مسلم(ع):
      
      از هق هق نسیم شنیدم صدای تو
      بابا فدای گریه ی" کوفه میای " تو
      
      اینجا همه برای سرت گریه می کنند
      اینجا منم رقیه ی بزم عزای تو
      
      بابا شنیدم از همه جا سنگ خورده ای!
      لابد نمانده است سری هم برای تو
      
      تو اولین شهیدی و من اولین یتیم
      این اولین یتیم شهادت فدای تو
      
      آن ریسمان که دست علی را به کوچه بست
      در کوفه بسته شد به سر و دست و پای تو
      
      جسم تو را چگونه به کوچه کشانده اند؟
      ای کاش بود چادر من بوریای تو
      
      تا اینکه بی کفن نشوی بین کوچه ها
      زینب چقدر نذر نموده برای تو
      
      زینب دو طفل دارد و تو هم دوتا پسر
      آنها به جای زینب و اینها به جای تو
      
      بابا بمان به کوفه بیایم ببینمت
      تا با دو دست بسته بیفتم به پای تو
      
      کوفه برای دیدن من معجری بیار
      از غصه مُرد ؛ دخترک باحیای تو
      
      مویم سفید گشته و قدم خمیده است
      بابا منم مسافر کرب و بلای تو
      
      تا زنده ام قسم به لب تشنه ات پدر
      گریه کنم برای تو و ماجرای تو
      
      رحمان نوازنی
       
      ********************
       
       
      كوفه را با تو حسين جان سر و پيماني نيست
      هرچه گشتم به خدا صحبت مهماني نيست
      
      به خدا نامه نوشتم به حضورت نرسيد
      آن چه مانده ست مرا غيره پشيماني نيست
      
      كارم اين است كه تا صبح فقط در بزنم
      غربتي سخت تر از بي سر و ساماني نيست
      
      جگرم تشنه ي آب و لبِ من تشنه ي توست
      بين كوفه به خدا مثل ِ من عطشاني نيست
      
      من از اين وجه ِ شباهت به خودم ميبالم
      قابل سنگ زدن هر لب و دنداني نيست
      
      من رويِ بام چرا؟ تو لبِ گودال چرا؟
      دلِ من راضي از اين شيوه يِ قرباني نيست
      
      موي من را دم دروازه به ميخي بستند
      همچو زلفم به خدا زلف پريشاني نيست
      
      زرهم رفت ولي پيرهنم دست نخورد
      روزيِ مسلمت انگار كه عرياني نيست
      
      كاش ميشد لبِ گودال نبيند زينب
      بر بدن پيرُهَن ِ يوسفِ كنعاني نيست
      
      سوخت عمامه ام امروز ولي دور و برم
      دختر ِ سوخته يِ شام غريباني نيست
      
      هرچه شد باز زن و بچه كنارم نَبُوَد
      كه عبور از وسط شهر به آساني نيست
      
      دستِ سنگين، دلِ بي رحم، صفات اينهاست
      كارشان جز زدن سنگ به پيشاني نيست
      
      دخترم را بغلش كن به كنيزي نرود
      چه بگويم كه در اين شهر مسلماني نيست
      
      علي اكبر لطيفيان

       
     ********************

       
      این جماعت به خدا قاتل و جنگ افروزند
      یار دیروز و نمکدان شکن امروزند
      
      همه شان پیش شما نان و نمک می خوردند
      روزگاریست به اولاد علی مقروضند
      
      همه شان گرگ ولی هیبت انسان دارند
      مست یوسف کشی و قاتل دست آموزند
      
      جان تو  نیزه در این شهر فراوان  دیدم
      بی گمان پیرهنت را به تنت می دوزند
      
      دور از خیمه نشو شعله ی آتش دارند
      دختران تو در این معرکه ها می سوزند
      
      سی هزارند و تو هفتاد و دو تن آوردی؟
      باخبر باش که مردان خدا پیروزند
      
      راستی پیشتر ازاین به تو گفتم آقا؟
      دختران تو در این معرکه ها می سوزند
      
      عبدالحسین مخلص آبادی
       
      ********************

       
       
      پایان ندارد ابر خیس گریه هایش
      غم می چکد از ردّ پای بی صدایش
      
      بعد از نماز مغرب اینجا هیچکس نیست
      بوی غریبی می وزد وقت عشایش
      
      میشد ببینی دردهای با وفا را
      در لابلای جمله ی «کوفه میا»یش
      
      دیوارهای سنگی آتش به دستان
      افتاده دنبال شکست بالهایش
      
      با التهابی حیدرانه جنگ می کرد
      می آمد از کوجه رجز های رسایش
      
      چندین تَرَک بر روی لبها نقش بسته
      یک کاسه آب امّا نمی آید برایش
      
      دارد زیارتنامه می خواند دوباره
      بر پشت بام غصّه ی کرب و بلایش
      
      کوچه به کوچه می شود بازیچه شهر
      جسم ز هم پاشیده ی در زیر پایش
      
      یک ماه آنسوتر سر چشم انتظاری
      می بیند امّا روی نیزه مقتدایش
      
      علیرضا لک
      
       
      ********************
       
       
      پیشانی او وقف سنگ کوچه ها بود
      اوّل ذبیح مقتل کرب و بلا بود
      
      از پشت بام کوفیان بی مروّت
      تنها نصیبش آتش و سنگ جفا بود
      
      خون از لبش می ریخت روی خاک کوچه
      دستان او حاکی ز درد مرتضی بود
      
      یک تن حریف گلّه ای نامرد کوفه
      امّا دلش با کاروان کربلا بود
      
      با نائب خاص امام عصر یارب
      رفتار بدتر از یهود آیا روا بود؟
      
      از درب خانه تا به بالای مناره
      همواره گریان قتیل نینوا بود
      
      شک در مسلمانی او کردند مردم
      آنکه شبیه شاه عطشان سر جدا بود
      
      این لکّه ی ننگی است تا روز قیامت
      بر هرکه بیعت کرد و آخر بی وفا بود
      
      روح الله عیوضی
       
      ********************
       
       
      در کوچه گرفتند اگر دور و برش را
      چیدند اگر زخم ترین بال و پرش را
      
      این ارث علی دوست ترینهای قبیله است
      جا داشت در این شهر ببیند اثرش را
      
      محراب همین پیرزن کوفه چه خوب است
      تا اینکه به پایان برساند سحرش را
      
      این بار به جای گره ی سبز نگاهش
      می بست سر نافله بار سفرش را
      
      این کوفه نشینان که گهی بام نشینند
      با سنگ شکستند سر رهگذرش را
      
      دلواپس امروزِ غریبی خودش نیست
      انداخته بر جاده ی فردا نظرش را
      
      مشغول زیارت شده آهسته بنالید
      این مرد که بر دست گرفته است، سرش را
      
      علی اکبر لطیفیان
       
      ********************

  
      در سلام نماز مغرب بود
      مسجد از ازدحام خالی شد
      واژه های کلام مردم شهر
      از علیک السلام، خالی شد
      **
      بین پس کوچه های نامردی
      کوفه تنها گذاشت مردش را
      با کمی سنگ از سرش وا کرد
      روزه داریِ کوچه گردش را
      **
      هیچکس بار آن مسافر را
      از سر شانه اش پیاده نکرد
      وای بر حال منبر کوفه
      که از آن مرد استفاده نکرد
      **
      کلماتِ که "این چه کاری بود؟"
      دائماً راهی صدایش بود
      التماسی شبیه "کوفه میا"
      سر سجاده ی دعایش بود
      **
      هیچکس پا به پای او غیر از
      سایه از پشت سر نمی آمد
      روشنائی خانه ها رفتند
      سایه اش هم دگر نمی آمد
      **
      خواست تا نامه ای اجیر کند
      به سوی کاروان نشد که نشد
      شرحی از حال ماوقع بدهد
      به امام زمان نشد که نشد
      **
      عاقبت مرد بی کس کوفه
      سر دارالاماره جایش بود
      سر دارالاماره ی کوفه
      آن مکانی که از خدایش بود
      **
      گریه می کرد و زیر لب می گفت
      با لبی تشنه با دلی گریان
      السّلام علیک یا مظلوم
      السّلام علیک یا عطشان
      **
      لب و دندان چه قیمتی دارد؟
      لب قاری من سلامت باد
      هم سرش هم تنش خدا را شکر
      سر راه بنفشه ها افتاد
      
      علی اکبر لطیفیان

       
    ********************

       
      کارش میان معرکه بالا گرفته بود
      ‏شمشیر را به شیوه ی مولا گرفته بود
      
      ‏تنها میان مردم بیعت فروش شهر
      ‏انبوه کینه دور و برش را گرفته بود
      
      ‏دلواپس غریبی امروز خود نبود
      ‏اما دلش به خاطر فردا گرفته بود
      
      ‏دیدی که از ارادت دیرینه ی حسین
      ‏یک کوفه زخم در بدنش جا گرفته بود؟
      
      ‏با سنگ پای بیعت او مهر می زدند
      ‏باور نكرد از همه امضا گرفته بود
      
      ‏این شهر خواب بود و ندانست قدر او
      ‏او شب برای مردمش احیا گرفته بود
      
      ‏جرمش چه بود؟ نسبت نزدیک با علی
      ‏آن شعله ها برای همین پاگرفته بود
      
      محمد ارجمند
       
     ********************
      
       
      آشفته ای آواره ام ،در پشت درها
      کوه_ پُر از دردم پر از خون جگرها
      
      یکریز می بارم به روی جانمازم
      دیگر خداحافظ خداحافظ سحرها
      
      گفتم به دستت می رسد ای کاش هایم
      نفرین به بال سنگی این نامه برها
      
      دیروز با نان شماها قد کشیدند
      حالا چه بی رحمند شمشیر پدرها
      
      نقش و نگار صورتت حیف است برگرد
      هرگز میا ای ماه من! این دور و برها
      
      حالا تمام کوچه ها را گشته ام من
      حالا تنم از کوچه ها دارد اثرها
      
      این چندمین شب از کدامین ماه باشد؟
      پس کی می آیی شهر کوفه شاه سرها
      
      علیرضا لک

       
     ********************

       
       
      در کوچه ها پیچید بوی آشنایش
      بوی غریبی نگاه رد پایش
      
      در کوچه ای که جبرئیل عرش پیما
      می آمد از آنجا صدای بالهایش
      
      وقتی اذان می داد در محراب کوفه
      بوی ولایت پخش می شد با صدایش
      
      در پیشواز غربت خود اشک می ریخت
      از آسمان چشمهای با خدایش
      
      در مغرب این کوچه های ناهماهنگ
      دیگر نمی بیند کسی را تا عشایش
      
      بر خاک پای محمل فردای زینب
      عرض ارادت می کند دست عبایش
      
      پس کوچه های سنگریز متصل را
      می رفت با دلواپسی تا انتهایش
      
      دارالاماره بهترین جای تماشاست
      به به، به حُسن انتخاب چشمهایش
      
      تا که نماز شرعی خود را بخواند
      باید بگردانند سمت کربلایش
      
      علی اکبر لطیفیان

       
      ********************
      

      
      ای کاش راهت از شب کوفه جدا شود
      ختم_ به خیر این غم بی انتها شود
      
      ای کاش نامه های سفیرت به تو رسند
      یا باد با نوای دلم همنوا شود
      
      مداح خانواده ی تان هستم، آمدم
      تا خانه خانه بزم حدیث شما شود
      
      دَم از علی و آل علی آنقدر زنم
      تا کوچه ها پُر از نفس مرتضی شود
      
      با هر اذان به اشهدُ انَّ علی رِسَم
      تا هر حضور، خطبه ای از لافتی شود
      
      از معجزات خیبر و از بدر گفته تا
      شعر و شعورشان همه شیر خدا شود
      
      یا از حسن بگویم و از حسِّ یک غریب
      شاید فضای کوفه کمی، غم فضا شود
      
      آنقدر از حسین بخوانم که جان دهم
      باشد که یک حسینیه اینجا بنا شود
      
      افسوس، زین جماعت سنگیِ بی وفا
      باور نداشتم که یکی با وفا شود
      
      اینجا مدینه است، نه کوفه، میا مخواه
       زهرا دوباره عابر این کوچه ها شود
      
      اینجا مدینه است، نه کوفه، بیا بخوان
       تا باز بزم روضه ی زهرا به پا شود
      
      افتاده ام به یاد تو و روضه خوانی ات
      از مادری که رفت،خودش خون بها شود
      
      تا در، حضور فاطمه حس کرد زد به سر
      دلشوره داشت، بانی یک ماجرا شود
      
      یادش نرفته بود که هر صبح با ادب
      جبرئیل می رسید کمی خاک پا شود
      
      با التماس، گفت به مادر بمان میا
      تا مانع جسارت یک بی حیا شود
      
      در بود و شعله بود و حرامی به پشت به آن
      می خواست با حرارت در آشنا شود
      
      فرصت نداد شعله فقط کار خود کند
      مهلت نداد تا که در بسته وا شود
      
      زینب، صدای فضّه به دادم برس، شنید
      کوشید مادر از در و آتش جدا شود
      
      آه ای علی من، به مدینه میا مخواه
       تکرار داغ های دل مجتبی شود
      
      اینجا میا که فاطمه ات جای دوش تو
      در حلقه ی فشرده ی زنجیر جا شود
     &nbs

موضوعات مرتبط: حضرت مسلم(ع) - شهادت

برچسب‌ها: اشعار شهادت حضرت مسلم (ع) مهدی وحیدی