آموزش مداحی و اشعار مذهبی

محمود ژولیده

به نام نامی سبحان به عالم دیده وا کردم
خدا را با ولای چارده نورش صدا کردم
به امداد محمد تا محمد یک دعا کردم
گرفتم دامن پاک اباجعفر نوا کردم
صدا کردم دعا کردم نوا کردم چها کردم

که ناگه دیده وا کردم بنور چارده معصوم
خدا را شکر این سائل نشد از لطف حق محروم

در این ماه خدا عبد خدا محبوب داور شد
چه عبدی؟ بنده ای که بابِ شهراللهِ اکبر شد
به یک معنا امام امّا به یک معنا پیمبر شد
همان که باقر هر علم، اول تا به آخر شد
ز اسم اعظمش اینک دلم از بس منور شد

رسیدم تا بجایی که خدا را در بغل دارم
در این ماه خدا من با خدا ماه عسل دارم

من از روز ازل گم بودم و راهم فتاد اینجا
معلّق ذره ای بودم که ناگه ایستاد اینجا
ز ((یَهدِی اللهِ نورِه)) بَر گرفتم اعتماد اینجا
شدم از روز میلادم غلامی خانه زاد اینجا
ز بختم حضرت زهرا مرا دستور داد اینجا

شناساندند قرآن را و عترت را بجان من
همین شد تا ابد از هر بدی خط امان من

خدا را شکر دلهامان بدست باقر افتاده
گدایان را سر و سامان بدست باقر افتاده
و دستان تمنّا مان بدست باقر افتاده
عبادات سحرهامان بدست باقر افتاده
سفرهای مُعلّامان بدست باقر افتاده

چه آقایی که بابایش پدر زن چون حسن دارد
سفر در پیش ، با جدش ، حسینِ بی کفن دارد

چه آقایی چه زیبا پا در این منظومه بگذارد
چه رفتار دل انگیزی عجب خلق خوشی دارد
چه زیبا در مدینه سر قدم آهسته بر دارد
برای کربلا رفتن زمان را لحظه بشمارد
که تا دستور زهرا را بخاطر خوب بسپارد

به یمن گریه بر جدّ غریبش نور می تابد
همه اسرار عالم را به نور روضه بشکافد

سه ساله با سه ساله همسفر از شهر یثرب شد
رسید آندم که در صحرای تف نزدیک مغرب شد
به روی نیزه سرهای بنی هاشم که غالب شد
بخون خورشید و ماه و انجم و خیل کواکب شد
همه دار و ندار خیمه ها را کوفه صاحب شد

فرار عمه ها بود و نگاه حسرت باقر
امان از گریۀ سجاد و آه حضرت باقر

از آنجا عهد با خود کرد تا دین را کند یاری
همه احکام که ، مانده معطّل را کند جاری
کند آیات قرآن را روایاتی شنیداری
دهد با نهضت روضه به اهل درد بیداری
منا را کربلا کرد و همه عمرش عزاداری

و فرمود آن امام راستین با مردم دنیا
خدا رحمت کند آنکس که امر ما کند احیا

چه امری؟امرِ دین احیاء گردد با حسین و بس
همه احکام ما اجراء گردد با حسین و بس
عدالت در جهان احصاء گردد با حسین و بس
و محوِ منکر و فحشاء گردد با حسین و بس
شهادتنامه ها امضاء گردد با حسین و بس

یقین احیای امر دین بجز امر ولایت نیست
هر آنکس نیست در این ره دل او را هدایت نیست

حیات طیبه آری صفات منکران هرگز
عطای فاطمه آری لقای دشمنان هرگز
ولای مرتضی آری لوای مشرکان هرگز
گلاب دوستان آری گل بیگانگان هرگز
شکست دشمنان آری گسست دوستان هرگز

نه آن تحریم می خواهیم نه این تکریم می خواهیم
که تنها تحت فرمان علی تسلیم می خواهیم

ولی الله کلامی زنجانی

صفای طیبه دارد صفای ماه رجب
که عالمی شده مست از دعای ماه رجب

ولادت سه امام و رسالت نبوی
فزوده بربرکات و صفای ماه رجب

مقام و منزلتش نیست کمتر از رمضان
بلند باد شکوه نوای ماه رجب

بخوان ترانه یا ذوالجلال و الاکرام
که مشکلت بگشاید خدای ماه رجب

به روز اول این مه ولادت باقر
شدست موجب عز علای ماه رجب

به روز دهم امام جواد آمده است
به پاسداری رحمت سرای ماه رجب

به سیزدهم مه از فروغ روی علی 
جلا گرفته رخ دلگشای ماه رجب

به بیست و هفتم مه بعثت رسول خدا
به حق شده سبب اعتلای ماه رجب

بخوان نماز و مناجات کن به خلوت شب
که بهرمند شوی از عطای ماه رجب

شبی خوش است(کلامی) برات می بخشند
به حرمت صلوات و دعای ماه رجب

سیّد پوریا هاشمى

لطف اگر لطف تو شد دست گدا خوبتر است
سر این سفره زمین‎گیری ما خوبتر است

آخرِ، سر به هوا بودن اگر لطف شماست
هر چه نوکر بشود سر به هوا خوبتراست

هم خجالت زده‎ام هم به شما دلگرمم
ماندنم بین همین خوف و رجا خوبتر است

ما به اینجا نه پی نان و نمک آمده‎ ایم
با کمی آب تصدُّق به گدا خوبتر است

حُسن سجاده به این گریه‎ی نیمه شبهاست
اهل طاعت بشود اهل بُکا خوبتر است

گر چه خوب است همین قدر که محتاج توام
بپذیرید در این خیمه مرا خوبتر است

حیف این خاک که تنزیل مقامش بدهند
خاکِ پای تو اگر نیست طلا، خوبتر است

جمکران سنگ نشانی‎ست که ره گم نشود
خانه با بودن یک قبله‎نما خوبتر است

دارد از را ه رجب می‎رسد و آن شب‎ها
گریه‎کن که برسد کرب‎وبلا خوبتر است

مور را رخصت تمجید سلیمان ها نیست
پیشگاه کرمت عرصه جولان ها نیست

ازکرامات فراوان تو خوبان مات اند
این همه حُسن در اندیشه انسان ها نیست

عصمت از فاطمه داری که مطهر شده ای
احتیاجی پی این امر به برهان ها نیست

نقش تو نیست کم از زینب کبری بانو
گرچه حک نام تو درصفحه ی اَذهان ها نیست

شام زیر لگد خطبه ی تو جان می داد
مثل تو هیچکسی فاتح میدان ها نیست

رمزعرفان اثر سجده ی پیشانی توست
احتیاجی سر این سفره به عرفان ها نیست

خواستی تا همه جا صحبت زینب باشد
مدح و مرثیه اگر از تو به دیوان ها نیست

اُم کلثوم شدن زینب و زهرا شدن است
حرف عشق است در آن صحبت عنوان ها نیست

ازدواج تو و نمرود مدینه هیهات
نخی از چادر تو قسمت شیطان ها نیست

نمک سفره ی افطار پدر هستی تو
لذتی بی تو در این شیر و در این نان ها نیست

می شود گفت ز تو از غم و درد تو نگفت
مدح خوب است ولی مکفی گریان ها نیست

یوسفت در عوض چاه به گودال افتاد
چون تو دلسوخته در یثرب و کنعان ها نیست

سر و سامان تو را نیزه ای از پا انداخت
خیمه ی سوخته جای سر و سامان ها نیست

ناز پرورده ی دستان پر از مهر علی
شأن تو ناقه ی عریان و بیابان ها نیست

دور تا دور تو با هلهله جمعیت بود
بزم می، طشت طلا ،جای پریشان ها نیست

هرچه گفتم کمی از قدر و مقام تو نشد
مور را رخصت تمجید سلیمان ها نیست

اجرا شده توسط حاج منصور در 25 فروردین 94

برگرفته از وبسایت دوستداران حاج منصور

************************************

نوه ی دختری و عشق پیمبر بودن
 دختر دومی حضرت حیدر بودن

 صدق الله علی نام پدر بود و چنین
 آیه ی چارمی سوره ی کوثر بودن

 ام کلثوم شدن این همه مظلوم شدن
 شاهد میخ چهل مرد لگد در بودن

 شاهد میخ چهل مرد لگد در فریاد
 بعد هم شاهد یک عمر به بستر بودن

 جزء آموختگان وصیت نامه ی او
 جز تشییع کنان تن مادر بودن

 پشت تابوت به همراه حسین و زینب
 جزء آن چند نفر در شب آخر بودن

 در شب قدر به نوعی و به شکلی شب طشت
 ام کلثوم نگو زینب دیگر بودن

 دختر مادری و عمه ی طفلان اما
 قسمتت این بشود خواهر خواهر بودن

 می کند خم کمرش را همه عمر فقط
 لحظه ای عمه ی دلواپس اصغر بودن

 می کند خم کمرش را بخدا در آنی
 مثل زینب روی تل محو برادر بودن

 چکمه ای آمد از آنسو و از این سو شد باب
 در هیاهوی حرم دست به معجر بودن

مهدی رحیمی