تندیس استقامت
آخر به راه عشق فدا شد جواني‌اش
آن‌كس كه بود خط مقدم نشاني‌اش
شب‌هاي حمله، وقت دعا تا ستاره‌ها...
...مي‌رفت پا به پاي دل آسماني‌اش
الگو گرفت از خط خونين كربلا
سرمشق بود گرچه همه زندگاني‌اش
در بازگشت‌هاي صميمانه‌اي كه داشت
ميداد بوي جبهه لباس و كتاني‌اش
آري، ز دور مي‌رسد اكنون، ولي دريغ
ساكت شده است با همه شيرين‌زباني‌اش
اي تيغ‌هاي سرخ تهاجم! چه كرده‌ايد
با قامت بلند و تن استخواني‌اش؟!
يك شال سبز، مانده فقط يادگار او
شالي كه مي‌دوزد سرشگ نهاني‌اش
تنديس استقامت شهر است بي‌گمان
بر موج دست‌ها بدن ارغواني‌اش
**
اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفاً اطلاع دهید
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: * شهدا و دفاع مقدس
[ 14 / 4 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[
