اشعار امام زمان(عج) در محرم

  در کارِ عشق دوری و هجران به ما رسید
      یوسف که رفت غصّه کنعان به ما رسید
      
      ما سال ها پای وصالت گریستیم
      یعقوب وار دیده ی گریان به ما رسید
      
      با زلف خویش زلف دلم را گِره بزن
      شاید هوای زلفِ پریشان به ما رسید
      
      باید کویر می شدم و خشک می شدم
      کردی دعا و این همه باران به ما رسید
      
      یک لحظه چشم از دلِ بی تاب بر ندار
      دور از تو غم، به سرعت طوفان به ما رسید
      
      از ما همیشه درد سر ما به تو رسید
      از تو همیشه رحمت و احسان به ما رسید
      
      دل های ما کنارِ شما آبرو گرفت
      آقا چقدر از کرَمَت نان به ما رسید
      
      ما بابِ میل تو نشدیم عاقبت ولی
      لطف تو هر دقیقه و هر آن به ما رسید
      
      خوب است وقت روضه تو ما را خبر کنی
      شاید نوای آن دلِ سوزان به ما رسید
      
      یکبار هم از نیابت ما کربلا برو
      توفیق هرچه هست ز جانان به ما رسید
      
      کارِ تو و دعایِ تو و رحمتِ تو بود
      حبِّ رقیه ای شدن آسان به ما رسید
      

      
      ********************
      
      
      درونِ طالعِ امسالِ ما خدا بنویس
      هر آنچه خیر كه باشد برای ما بنویس
      
      ببین گناه دلم را ز پا در آورده
      برایِ این دلِ درمانده ام شِفا بنویس
      
      درونِ دفترِ خود از میانِ منصب ها
      همیشه روبرویِ اسمِ من، گدا بنویس
      
      بیا و یكسره كن كار را دگر امسال
      خودت ظهورِ خودت را دگر بیا بنویس
      
      بیا برایِ من و اربعینِ امسالم
      اگر كه زحمتِتان نیست، كربلا بنویس
      
      دوباره كرب و بلا گفتم و دلم لرزید
      خودت كمك كن و باقیِ روضه را بنویس
      
      اگر كه حرفِ سر و پیكر است و انگشتر
      همه جدا شده ها را جدا جدا بنویس
      
      كفن به دردِ تنِ زخمی اش نمی خورده
      برای ما كمی از رازِ بوریا بنویس
      
      ببخش خاطرتان را اگر می آزارم
      اگر كه صحبتِ سیلی است بی هوا بنویس
      
      محمد رسولی
      برگرفته از وبلاگ حسینیه
      
      ********************
      
      
      اگر عبورِ تو یك شب نصیبِ ما گردد
      نصیبِ چشمِ ترم خاكِ كربلا گردد
      
      حسین گفتنِ تو می كند حسینیه ام
      حسین گو كه حرم در دلم بنا گردد
      
      حسین گو كه مرا اوّلِ دهه بكُشی
      بگو كه حق عزایت كمی ادا گردد
      
      تو می رسی كه سلامی كنی به گریه كُنش
      اگر برای شما روضه ای به پا گردد
      
      كمی ز شانه ی خود این غُبار را بتكان
      كه تربت حرمش خرج این عزا گردد
      
      قرار بود مرا عاقبت به خیر كنند
      نوشت مادرتان سهم ما گدا گردد
      
      غرض ز مجلستان دركی از بصیرت هاست
      مباد آن كه به یك ناله اكتفا گردد
      
      ز ما گذشت عزیزم ولی خدا نكند
      فراق هم به فراق تو مبتلا گردد
      
      جراحتی به جگر داری و از آن ترسم
      به یادِ عمّه تان زخم بسته وا گردد
      
      حسن لطفی
      
      ********************
      
      
      بوي سيبِ حرم از سمتِ سحر مي آيد
      قطعِ اين فاصله از دستِ تو بر مي آيد
      
      روز و شب كارِ شما گريه شده مي دانم
      باز از دامنتان بويِ جگر مي آيد
      
      كاشكي قدر بدانيم جواني ها را
      زود بر شاخه در اين فصل ثمر مي آيد
      
       تا نشستيم در اين حلقه سرِ مجلسمان
      مادرت دست شكسته به كمر مي آيد
      
      روزها سايه نشينِ قَدمش خورشيد است
      هر كه در سايه ي اين بيرق اگر مي آيد
      
      مي رسد جمعه اي و پيشِ‌تو دم مي گيريم
      عاقبت غُربتِ اين جمع به سر مي آيد
      
      تا كه آبي بزند بر لبِ ‌لب تشنه ي ما
      مادرِ سينه زنان زود ز در مي آيد
      
      كفنم پيرهنِ مشكيِ من كاش شود
      رنگِ مشكي به كفن هم چقدر مي آيد
      
      علت اول دیوانگی ماست حسین
      باز از مستيِ ديوانه خبر مي آيد
      
      حسن لطفی

      ********************
      
      
      اگر چه چشمِ تري زير آن قدم داريم
      دوباره مثل دو چشمت هواي غم داريم
      
      نگاهِ فاطمه ما را رعيتت كرده
      هزار شكر كه ما نسبتي به هم داريم
      
      دوباره مادرتان چاي روضه را دم كرد
      دوباره بين حسينيه و تو دم داريم
      
      دوباره وقتِ زمين خوردنِ تو آمده است
      دوباره يك دهه غم هاي پشتِ هم داريم
      
      تو بوي كرب و بلا مي دهي... بيا بنشين
      تو شالِ خاكي و ما حسرتِ حرم داريم
      
      از آن زبانِ مقدس از آن لبانِ كبود
      اميد گفتنِ يك بار نوكرم داريم
      
      براي آنكه بسوزيم شعله مي خواهيم
      براي آنكه بميريم گريه كم داريم
      
      بيا به خاطر ام البنين بده اذني
      كه كشته گانِ شب روضه ي علمداريم
      
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید
      
      *********************
      
      
      دیدم به خواب ، آن آشنا دارد می آید
      دیدم كه بر دردم دوا دارد می آید
      
      دیدم كه با شال عزا و چشم گریان
      مولایمان صاحب عزا دارد می آید
      
      تو بانی این روضه ای دریاب ما را
      آغوش خود بگشا گدا دارد می آید
      
      امشب نمی دانم چه سریّ هست كاینجا
      بوی شهیدان خدا دارد می آید
      
      در این دهه خط مقدم هیئتِ ماست
      از جبهه بوی كربلا دارد می آید
      
      اینجا صدای گریه و عطر و مناجات
      از سنگر رزمنده ها دارد می آید
      
      آقا سوالی داشتم، از سمت گودال
      آوای وا اُمّا چرا دارد می آید
      
      آقا بگو جدّت مراقب باشد آخر
      یك خنجر تیز از قفا دارد می آید
      
      آتش به جان خیمه ها افتاده از درد
      پایان تلخ ماجرا دارد می آید
      
      همراه با آن قافله با دست بسته
      یك خانم چادر سیا دارد می آید
      
      عباس احمدی



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:







موضوعات مرتبط: مناجات با امام زمان(ع)

برچسب‌ها: اشعارا مام زمان(عج) - محرم مهدی وحیدی
[ 16 / 8 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]